பிரச்சினைகளின், முன்னெடுப்புகளின் அடிப்படையில் திரள்வது அணி(team). தனிமனித விருப்பு, வெறுப்புகளின் அடிப்படையிலோ, பணம், புகழ், முன்னுரிமை போன்ற ஊக்குவிப்புகளின் அடிப்படையிலோ சேகரம் செய்யப்படுவது குழு.
நுண்ணிய வேறுபாடுதான். அந்த நுண்ணுணர்வுதான் மனிதனுக்கு அவசியமானது. அதை வார்த்தெடுப்பதுதான் இலக்கியத்தின் வேலை. அது குறித்துப் பேச வெளிக்கிட்டால் விடிந்து விடும். ஆகவே பேசுபொருளுக்குள் வந்து விடுவோம்.
கடந்த வாரத்தில் சில பலருடன் பேசினோம். நண்பர் ஆவேசமாகப் பேசினார். பழைய ஆட்கள், ஆய், ஊய் என்றெல்லாம் கொந்தளித்தார். இது ஸ்டீரீயோடைப்பிங், டிஸ்கிரிமினேசன் அல்லவாயென்றேன். ’இல்லவே இல்லை’ என்றார். ’சராசரியை விட உயரம் குறைவானவர்தானே?’ ‘ஆமாம், இப்ப அதுக்கென்ன?’ ‘அப்ப, கூழ குடியக் கெடுக்கும்; குட்டைக்கலப்ப உழவக் கெடுக்கும் என்பதுவும் சரியா?’ ’நீங்கள் பர்சனலாக அட்டேக்’ என்றார். நான் ஒன்றுமே பேசவில்லை. ஒரு இடைவெளி நேர பேச்சின்மைக்குப் பிறகு, ‘சாரி, பழமை’ என்றார்.
யாரொருவர் பொத்தாம் பொதுவாகப் பேசுகின்றாரோ, அவர் குழுவாதத்தில் அகப்பட்டு சுயமிழந்தவர். யாரொருவர் பிரச்சினையைக் குறிப்பிட்டுப் பேசுகின்றாரோ அவர் அணிவாதி, தன்னிலையில் கோலோச்சுபவர்.
No comments:
Post a Comment