பின் நவீனத்துவம் - அலசல்!

நண்பர் கூடுதுறை அவர்கள் பின் நவீனத்துவம் எனும் சொல்லை அறிமுகப் படுத்தினார். பின்னர் அது குறித்துத் தெரிந்து கொள்ள முற்பட்டபோது, பல தகவல்களைத் தெரிந்து கொள்ள நேரிட்டது.

அவரவர், அவரவர் வசதிக்கேற்ப இதற்கு விளக்கம் கொடுத்துக் கொள்கிறார்கள். அதற்கும் ஒரு படி மேலே சென்று, சர்ச்சைக்கு உரியவாறு பேசுபவர்கள், எழுதுபவர்களைக்கூட பின் நவீனத்துவவாதி என்கிறார்கள். இவற்றில், ஒரு விளக்கம் மட்டும் எனக்கு ஏற்பு உடையதாக இருந்தது. இதோ அந்த விளக்கம்,

"பின்நவீனத்துவம் ஓர் எதிர்க் கலாச்சாரம். நவீனமயப் படுத்தப்பட்ட சமூகங்களின் அனுபவங்களில் இருந்து உயிர்பெற்ற ஓர் எதிர்க் கலாச்சாரம். நவீனத்துவம் மனிதர்கள் மேல் செலுத்தும் நெருக்கடிகளுக்கு எதிரான கருத்தியல் மறுப்பு. அதன் முக்கியத் தளம் இலக்கியம் மற்றும் மானுட அறிவியக்கங்கள். அந்த நிலையில் பின் நவீனத்துவம் என்பது வட அமெரிக்க, ஐரோப்பியப் பல்கலைக்கழகங்களில் மையம் கொண்ட கல்வித்துறைச் செயல்பாடு!"

இந்த இடத்தில், சுல்தான் பேட்டை இலக்குமி நாயக்கன் பாளையத்துப் பள்ளியில் எமக்குப் பாடம் பயிற்றுவித்த ஆசான் வேலப்ப நாயக்கன் பாளையம், ஜெயராமன் அவர்களுடைய நினைவுதான் வருகிறது. அவர் வேதியல் பாடத்துறைக்குத் தலைவர். நல்ல மனிதர். நாம் இருந்தது ஆண் மாணவர்கள் மட்டுமே இடம் பெற்ற ஒன்பதாம் வகுப்பு முதல் பிரிவில். அவர் எங்களுக்கு ஆங்கில ஆசிரியர். ஆனால், ஆங்கிலம் மட்டுமே கற்றுத் தருகிற சராசரி ஆசிரியர் அல்லர் அவர். வாழ்க்கைக்குத் தேவையான நல்ல பல சூட்சுமங்களை இளம் மாணவர்களிடத்திலே விதைக்கக் கூடியதில் திறம் வாய்ந்த்வர்.

இப்படி இருக்கையிலே, ஒரு நாள் ஆண் குறியைத் தெளிவாகக் கரும்பலகையில் வரைகிறார். வரைந்துவிட்டு, நுனித் தோல் பற்றிப் பேசுகிறார். காரணம், சிறு நீரும் இன்ன பிற மாசும் அங்கே தங்கி இருந்து, ஆரோக்கியம் பாதிக்கக் கூடும் என்கிறார். பின்னர், நீங்களனைவரும் கட்டாயம் அப்பகுதியை குளிக்கும்போதெல்லாம் தண்ணீர் விட்டுக் கழுவுங்கள் என்று மாணவர்களுக்கு அறிவுரை கூறினார். உடனே நவீன‌வாதி முத்திரை குத்தப்பட்டது, அரசியல், தலைமை ஆசிரியர் விசாரணை, கூக்குரல்கள் எங்கும். ஆனால் அவரோ, "ஆம். நான் அது பற்றிப் பேசியது உண்மை!" என்றார். சிறிது காலம் சென்றது. குரல்கள் அடங்கியது.

வந்தது மழைக்காலம்! அந்தப் பள்ளியைச் சுற்றிலும் இருப்பது கிராமங்களும், மண் சாலைகளும். மாணவர்கள், அதே ஒன்பதாம் வகுப்பினுள் நுழைகிறார்கள். அதே ஆசான் ஜெயராமன் வருகிறார். அன்று ஆங்கிலத் தேர்வு நடக்க இருந்தது. இன்றைக்கு அது இல்லை என்கிறார். கோவில்களுக்கு நுழையும் முன் நாம் எப்படிக் கை கால் கழுவிவிட்டுச் செல்கிறோமோ, அப்படி வகுப்பினுள் நுழையும் முன்னும் இன்றையிலிருந்து கை, கால் கழுவி கழுவிட்டுத்தான் நுழைய வேண்டும் என்கிறார். காரணம், கால்நடையாகத்தான் பெரும்பாலும் மாணவர்கள் வருவது வழக்கம். ஆதலால், சேறும் சகதியும் இன்னபிற அசுத்தமும் வகுப்பு அறையினுள்.

அடுத்த நாள்! மாணவர்கள் தண்ணீர்க் குழாயடியில். இருப்பதோ, ஒரே ஒரு குழாய். ஆக, ஒரே அல்லோகலம்! கூடவே, சில மாணவர்கள் பிரார்த்தனைக்(prayer) கூட்டத்திற்குத் தாமதம். காரணம் அலசப் பட்டது. கோயில்களில் நுழையுமுன் அப்படியென்றால், பள்ளியிலும் அப்படியே இருக்க வேண்டுமா? அதே கூக்குரல்! அதே அரசியல், அதே விசாரணை!! முத்திரை மட்டும் வேறு, ஆம் இம்முறை பழமைவாதி என!!!

ஆனால், அதே ஆசான்! இரு வேறு முரணான முத்திரைகள்!! இது எப்படி? உண்மை என்ன?? பழமைவாதியுமில்லை, நவீனவாதியுமில்லை, அவர் ஒரு நவீன யதார்த்தவாதி!

நவீனம் எனபதே, பழமையில் மேம்பாட்டைக் கூட்டுவதால் வருவதுதானே?! பழமையைப் புறந்தள்ளிவிட்டு வருவது நவீனமாகுமா? ஒருக்காலும் ஆகிவிட முடியாது என்பது எம் தாழ்மையான எண்ணம். ஒரு வேளை, பழமையைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் ஏதேனும் உயிர்த்தது என்றுச் சொன்னால், அவை முழுமையான ஒன்றாக இருக்கவே முடியாது. அதனால்தானே மேற்கத்திய நாட்டவன் இருப்பன‌ அலசுதல்(gap analysis) என்று ஒன்றை வைத்தான்.

உதாரணம், இந்தியாவில் இருந்து அமெரிக்கா வரும் ஒருவன் ஏற்கனவே இருக்கும் சக நாட்டவனின் அனுபவம், கருத்தறியாமல், ஒரு சில முடிவுகளை மேற்கொள்வது உண்டு. கேட்டால், இது நவீன யுகம். அப்ப‌டிச் செய்ப‌வ‌ன் ச‌ரியாக‌ச் செய்வ‌து என்ப‌து குறைவாக‌வே உள்ள‌து. அப்ப‌டியே அவ‌ன் சிற‌ப்பாக‌ச் செய்தாலும், எடுத்துக் கொண்ட‌ நேர‌ம் ம‌ற்றும் செல‌வு அதிக‌மாக‌வே இருக்கும். கார‌ண‌ம், மூதாதைய‌ர் அனைத்தும் அல‌சி ஆராய்ந்து, ந‌ல்ல‌ வ‌ழியை ந‌ம‌க்காக‌ விட்டுச் சென்று உள்ளார்க‌ள். அதைத்தான் நாங்க‌ள் இந்திய‌ ம‌ர‌பு(Desi Protocol) என்று சொல்கிறோம். அத‌னைச் ச‌ரிவ‌ர‌ ப‌ய‌ன்ப‌டுத்திக் கொள்ப‌வ‌ன் புத்திசாலி என்ப‌து நித‌ர்ச‌ன‌ம்! அந்தப் பழமையில் மேம்பாடு காண்பது நவீனம்!! அந்த நவீனத்தின் வழு திருத்துவது பின் நவீனம்!!

கொசுறு: கொங்கு மண்டலத்தில் பழமை பேசுவது என்றால் அளவளாவுதல் என்று பொருள். (உ‍-ம்: திண்ணையில ஒக்காந்து பழமை பேசிட்டு இருந்தேன்!) அதன் அடிப்படையில், அளவளாவி எனும் பொருளில் புனையப்பட்டதே, எம் புனைப் பெயரான பழமைபேசி. எனினும், பழமை பேசுகிறவன் என்கிற பொருள் கொள்வதிலும் எமக்கு மிக்க மகிழ்வே!

பசுவைக் கொன்றால், கன்று பிழைக்குமா?