வட அமெரிக்கத் தமிழ்ச்சங்கப் பேரவையின் மீது தேவையற்ற விமர்சனங்கள் வைக்கப்பட்டு மக்களின் ஒவ்வாமைக்கு இட்டுச் சென்றிருந்த காலமென ஒன்றிருந்தது. ஆனால் அப்போதேவும் மாணவர்களுக்கான போட்டிகள் எழுச்சியோடும் சீரோடும் இடம் பெற்று வந்தன. இணையவசதிகள் பிறநாடுகளில் தலையெடுக்கத் துவங்கி இருந்தது. அதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, பேரவையை உலகெங்கும் கொண்டு செல்லக் கூடிய பணிகள் செம்மையாக இடம் பெற்றன.
- நாடளாவிய அளவில், பல்வேறு கல்விக்கான முன்னெடுப்புகள், அமைப்புகள் வாயிலாக, அறிவியல், கணிதம், தானியங்கியல், இசை முதலான போட்டிகளில் நம் பிள்ளைகளும் பெருமளவில் பங்கு பெறுகின்றனர். எங்கும் பணமாகப் பரிசுகள் வழங்குவதில்லை.
- உளவியலாளர்களும் கல்வியாளர்களும் சொல்வது யாதெனில், பணம் போன்ற பெரிய வெளிப்படையான வெகுமதிகள், உண்மையில் ஒரு மாணவரின் உள்ளுணர்வுத் தூண்டுதலை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும். பரிசுப் பணமாக அல்லாமல் (எ.கா., கோப்பை, பதக்கம், அல்லது சிறப்புச்செய்தல்) இருக்கும்போது, கவனம் முழுவதும் கற்கும் செயல்முறை, திறன் மேம்பாடு, வெற்றிக்குரிய மரியாதை ஆகியவற்றில் இருக்கும். பணத்தின் மீதிருக்காது. பெற்றோர்களின் இடையூடுகளையும் மட்டுப்படுத்தும்.
- பணம் கொடுப்பது கல்வியின் இலக்கிற்கு முரணாக, கல்வியின் சீரிய தன்மையிலிருந்து, பொருளாசையை நோக்கிக் கவனத்தை மாற்றும். பரிசுகள், ஒரு நினைவுச் சின்னமாக (plaque, custom medal, or unique book set) இருக்கும்போது, அது செயற்பாட்டின் மறக்கமுடியாத சின்னமாக அமைகின்றது.
- அமெரிக்காவில், ஒரு ரொக்கத் தொகையானது, சட்டப்படி "பரிசு" என்று கணக்கிடப்பட்டால், அது வெற்றி பெறும் மாணவரின் வரி செலுத்த வேண்டிய வருமானமாக மாறும். இதனால், வரிப் படிவங்களை (1099-MISC) மாணவருக்கு வழங்க வேண்டும், சில இடங்களில் வரியையும் பிடித்தம் செய்ய வேண்டிய நிலை வரும்.
மேற்கூறப்பட்ட காரணங்களின் நிமித்தம், 2010 காலகட்டத்திலேயே பணமுடிப்புக்கு எதிராக நாம் கிளர்ச்சிகள் செய்தது உண்டு. ஆமாம், நாம் செய்த கிளர்ச்சிகளுக்கு அளவேயில்லை. இஃகிஃகி. கவனம், போட்டியின் தரத்திலும் நயத்திலும் இருக்க வேண்டுமேவொழிய, பணம், பணம் தொடர்பான விளம்பரங்களென இருக்கக் கூடாது. நம் கருத்தினைப் பொருளாளரிடம் சொல்ல, எஞ்சியதை அவர் பார்த்துக் கொண்டார். அன்னாருக்கு நன்றி.
நண்பர் செளந்தர் அவ்வப்போது யோசனைகள் சொல்லிக் கொண்டிருப்பார். தேர்தலிலும் போட்டிகள் குறித்த கருத்தாடல்கள் இடம் பெற்றிருந்தன. பொறுப்புகள் கிட்டியவுடன் மளமளவென குழுக்களை அமைக்கும் பணிகள். வட அமெரிக்க வாகை சூடி, அதற்கான ஆவணங்கள் கட்டமைக்கப்பட்டன. விழாவுக்கான பணிகளும் துவக்கப்பட்டன. வழிகாட்டுதல்க்குழு உறுப்பினரின் யோசனைக்கொப்ப நீங்கள் இணை ஒருங்கிணைப்பாளராக இருக்க முடியும்தானேயெனக் கேட்டார் பேரவைத் தலைவர். ஒருவிநாடி கூட யோசிக்காமல், மறுத்துவிட்டோம். ஏன்? விழா நடத்துகின்ற ஊரிலிருந்தேவும் எதிர்ப்பு வரும், ஒரு குறிப்பிட்ட பொறுப்புக்குள் அடைபடுவதையும் நாம் விரும்பவில்லை, ஒருங்கிணைப்பாளர்களுக்கெல்லாம் ஒருங்கிணைப்பாளராக அடைமொழியேதுமற்று இருத்தல் சுகமென நினைத்தது உள்ளிட்டவைதான் காரணங்கள். வட அமெரிக்க வாகை சூடிக்கான ஒருங்கிணைப்பாளர்? அவசியம் உள்ளூரில் இருக்கும் ஒருவர்தாம் அந்தப் பொறுப்பில் இருந்தாக வேண்டுமென்பதையும் தெரிவித்து விட்டோம்.
நாம் பணியாற்றாத குழுவேயில்லையெனச் சொல்லுமளவுக்கு அன்போடும் அக்கறையோடும் எல்லாக் குழுவினரும் நம்முடன் தொடர்பில் இருந்தார்கள். ஒருவருக்கொருவர் உதவிக்கொண்டோம். திருமிகு பரணி அவர்கள், தொடர்ந்து, நம்மிடம் இடம் பெறும் பணிகள் குறித்து அளவளாவியபடி இருந்தார். பதற்றம், பரபரப்பு என்பதெல்லாம் வெகுகுறைவு. வாசிங்டன் டிசி பகுதியிலிருந்து ஒருவர், உள்ளூரிலிருந்து ஒருவர், மிச்சிகன் மாகாணத்திலிருந்து ஒன்று, இவைதாம் நமக்கு நினைவுக்கு வருகின்றன. பொருட்படுத்தக் கூடிய அளவில் பெரிதாக ஒன்றுமிருந்திருக்கவில்லை. விழாநாளும் வந்துவிட்டது.
முதல்நாள், நண்பகல் உணவுநேரத்தில் நெருக்கடி. நண்பர்களின் உதவியால் சமாளித்தோம். இரண்டாம் நாள் கோப்பைகள்,பதக்கங்கள் வைக்க இடம் வேண்டும். அறை இல்லை. அரங்க மேலாளரை அவரது அறையில் சென்று பார்த்துப் பேசி, அழைத்து வந்து போட்டிகள் நடந்து கொண்டிருப்பதைக் காண்பித்தோம். புரிந்து கொண்டார். கூடுதல் பணம் கொடுப்பதற்கில்லை. பார்த்து உதவுங்களென்றோம்; குறிப்பாக பூட்டித் திறக்கும்படியான அறை கேட்டோம். நாம் மன்றாடியதைக் கண்ட அவர், கொடுத்து விட்டார். இஃகிஃகி.
பதக்கங்கள், கோப்பைகள், உறைகள், இதரப்பரிசுப் பொருட்களென, அரங்கத்து அறைக்குள் வைப்பதற்கு உதவ வேண்டுமென மருத்துவர் திரு. செந்தில் சேரன் அவர்கள் வேண்டினார். அதேநேரத்தில் எனக்குப் பல வேலைகள். நம்மிடம் இருந்த கூடுதல் பாஸ்களை, நண்பர்கள் கான்சாஸ் இராஜேஷ் ஜேசுராஜ், வெங்கட் உள்ளிட்டோரிடம் கொடுத்து, அவருக்கு உதவும்படிச் சொல்லவே, அவர்களும் அந்த வேலையைப் பார்த்துக் கொண்டனர். அவர்களுக்கு நன்றி.
முதல்நாள்(ஜூலை 4) விருது வழங்கலுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட நேரம் 60 நிமிடங்கள். எடுத்துக் கொண்ட நேரம் 40 நிமிடங்கள். இரண்டாம் நாள்(ஜூலை 5) விருது வழங்கலுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட நேரம் 90 நிமிடங்கள். எடுத்துக் கொண்ட நேரம் 50 நிமிடங்கள். வழங்கப்பட்ட பதக்கங்கள் 840. கோப்பைகள் 247. சான்றிதழ்கள் 1600+. பயன்படுத்திக் கொண்ட அறைகள், ஜூலை 3ஆம் நாள் 9, ஜூலை 4ஆம் நாள் 4, ஜூலை 5ஆம் நாள் 2. மேடை நேரத்திலும் சரி, அறைகள் பயன்பாட்டிலும் சரி, எவ்வளவு சிக்கனத்தைக் கடைபிடிக்க முடியுமோ அவ்வளவு சிக்கனத்தைக் கடைபிடித்திருக்கின்றோம்.
அன்போடும் அக்கறையோடும் பிள்ளைகள் ஒவ்வொருவரையும், ஒருமுறைக்குப் பலமுறை(ஒவ்வொரு போட்டிக்கும் தனித்தனியாக) மேடையேற்றி, பதக்கம் அணிவித்து, சான்றிதழ் வழங்கியென எல்லா முறைமைகளையும் செய்து கொடுத்தவர்களுக்குப் பாராட்டுகள். எல்லாமும் சிறப்பாக முடிந்தநிலையில், ஒருங்கிணைப்பாளர் திருமிகு பாரதி முருகேசன் வந்து சொன்னார். “அண்ணா, உங்களுக்கானதை நீங்கள் இப்போதே பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்”. சுற்றிலும் பார்த்தேன். யாரையுமே, எந்த செயற்குழு, வழிகாட்டுதல்க் குழுவினரையும் காணோம். ஒருங்கிணைப்பாளர்கள், திருமிகு பரணி, நான் என எல்லாருமே கேரொலைனா தமிழ்ச்சங்கத்தைச் சார்ந்தவர்கள். நமக்கு நாமே திட்டத்தின் கீழ், எங்களை நாங்களே புகழ்ந்து, பாராட்டி படமெடுத்துக் கொண்டோம். https://www.youtube.com/live/nAB7JvPt2pQ?si=WLhVqDm8sM3ieGEK&t=8802 இஃகிஃகி. பெற்றோர்கள், மாணவர்கள், நடுவர்கள், நூற்றுக்கணக்கான தன்னார்வலர்களின் வெற்றி.
மேடையை விட்டிறங்கி நமக்குக்கிடைத்த பதக்கம், பொன்னாடையை வீட்டாரிடம் தரலாமென நினைத்துச் சென்று கொண்டிருந்தேன். எதிரில் ஒருவர் ’தபதப’வென பிள்ளையை இழுத்துக் கொண்டபடி வந்தவர், ’எல்லாம் முடிஞ்ச்சுங்ளா, நாங்க லேட்டு, எங்க பிள்ளைக்குப் பதக்கம்?’. ’இந்தாங்க இது எனக்குக் கொடுத்தது’, நானே பிள்ளையின் கழுத்தில் போட்டு, அந்தச் சிறு பெட்டியையும் கொடுத்து அனுப்பி வைத்தேன். நான்கு தப்படி எடுத்து வைத்தேன். மற்றுமொரு தம்பி வந்தார். “பழமபேசி அண்ணை, பொட்டிகளை எடுத்தாரச் சொன்னவைக...” என இழுத்தார். இவர்தாம், இந்த மூன்று நாட்களாகப் பெட்டிகளை அங்குமிங்கும் நகர்த்தும் பணியைச் செய்து கொடுத்தவர்; செக்யூரிட்டி ஆட்களின் இம்சைகளுக்கு இடையேவும். கையிலிருந்த பொன்னாடையை தம்பிக்குப் போர்த்தி எல்லாம் ஆச்சுது, எடுத்துச் செல்ல ஒன்றுமில்லையெனச் சொல்லியபின் வீட்டாரை நோக்கிச் சென்றேன். பாரமெல்லாம் இறங்கி, சூன்யமாகி, நீர்ப்பரப்பின் மேலே அசைந்து அசைந்து ஆடிச்செல்லும் அன்னம் போலிருந்தது மனம்!
𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐢𝐬𝐧’𝐭 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐰𝐢𝐧𝐧𝐢𝐧𝐠. 𝐈𝐭’𝐬 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐬𝐡𝐚𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐡𝐞 𝐠𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝.
[முற்றும்]
-பழமைபேசி.
வட அமெரிக்க வாகை சூடி, FeTNA 2025.
No comments:
Post a Comment