பதிவுலகத்தில் அடிதடியும், அதில் தூயமணிகளின் பங்கும்!

மூக்கை நுழைக்க வேண்டாமென்றே எண்ணினோம்; ஆனாலும் எந்த எளியவனுக்கும், வறியவனுக்கும் அவனுடைய குரல் என்று ஒன்று இருக்கிறதுதானே? அவர்களுக்குள் நடந்த இரசாபாசம் என்பது தனிமனிதச் செயல்தான். அதில் தொடர்புடையவரே நிகழ்வைப் பொதுவில் வைத்து, அதற்குப் பின்னர் தெரிந்தோ தெரியாமலோ, அறிந்தோ அறியாமலோ பல பேர் அந்த நிழல்யுத்தத்தில் தத்தம் கடமையை ஆற்றிய வண்ணம் இருக்கும் போது, இந்த எளிவனும் மூக்கை நுழைப்பதில் தவறில்லை என்றே எண்ணுகிறேன்!

தமிழ்ப் பதிவுலகில் இருக்கும் பதிவர்களில் சரிபாதி சென்னையிலிருந்து என்று வைத்துக் கொண்டாலும் கூட, நிகழும் அக்கப்போர்களில் சரிபாதி சென்னை தவிர்த்த ஏனைய இடங்களில் இருந்து தோன்றி இருக்க வேண்டுமல்லவா? இந்த ஒன்னரை வருடத்திய எமது அவதானத்தின்படி, கிட்டத்தட்ட அனைத்துமே சென்னையில் இருந்தே முளைக்கின்றன என்பதுதானே கசப்பான உண்மை?

தாக்குதல் என்றால், கூட்டாகவோ தனியொரு நபராகவோ நாட வேண்டியது, சட்டம் ஒழுங்கைப் பராமரிக்கிற துறையினரிடம்! ஆனால் சிலவேளைகளில் நட்பும், தான் சார்ந்து இருக்கும் சமுதாயம் முதலான நலன்களைக் கருத்தில் கொண்டு வாளாதிருப்பதும் வழமையே! அப்படி என்றால், இதிலும் இவர்கள் வாளாதிருந்திருக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால், நட்பு பேணி நண்பர்களுக்கு உள்ளாகவே தகராறைத் தீர்த்திருக்க வேண்டும்.

அதைவிடுத்து, இப்படி ஏதேச்சையான, ஒருமித்த எழுத்து வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்து விடுவதுதான் எழுத்துரிமையா? பாதிக்கப்பட்டவருக்கு ஆதரவும் ஆறுதலும் என்றால், தனிப்பட்ட முறையில் மடலாடல்கள், மின்னாடல்கள் போன்றவற்றில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டியதுதானே? இடுகைகள் மற்றும் சிட்டாடல்களில் எழுத்து வன்முறையைக் கையாண்டு நீங்கள் செய்வது என்ன தெரியுமா? Character Assassination!

நான் இந்த நிகழ்வைக் கொண்டு மட்டுமே இடுவதல்ல இந்த இடுகை! கடந்த காலங்களில் எண்ணற்ற முறை, முறைதவறிய எழுத்து வன்முறை அரங்கேறி இருக்கிறது. உடலால் ஏற்படும் ஊறுக்குக் கதறும் நீங்கள், மனதில் ஏற்பட்ட, என்றும் ஆறாத வடுக்களுக்கு வாய் திறக்க மறுப்பது ஏன்? ஏன்?? ஏன்???

”முரட்டுத் துலுக்கன், முட்டா நாயக்கன், செருப்பு, அரைகுறைகள்”, “எழுத்தறிவில்லாத ஆடுமாடுகள்”, இப்படி நிறைய சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்... சாதி, மதங்கள், மற்றும் இன்னபிற பிறப்புச் சூழ்நிலைகளைக் கேலிசெய்து எத்துனை எத்துனை இடுகைகள்?

அதற்கு மேல், பிரித்தாளும் மனோநிலையில்.... நம்ம செட் ஆளுக, நம்ம ஆளுக தவிர மத்ததெல்லாம் அஜீரணம், வாயில நல்லா வந்திரும்... இப்படி, மெலியவனை, எளியவனைக் குதறும் பாங்கில் எத்துனை? எத்துனை??

அந்த குரோதத்திற்கு இரையான ஒருவர் மனவேதனையை வெளிக் காண்பிக்கிறார், எப்படி? திமிர், ஆணவம்.... இப்படியாக. மெலியவனும், எளியவனும் அந்த எழுத்து வன்முறைக்கு மேலும் மேலும் ஆட்படும் போது, அதன் வலியில் தன்னையே இழந்து மூடனாகிறான். மூடன் ஆனவனுக்கு தூக்கு தண்டனை என்றால், மூடனாக ஆக்கியவனுக்கு?!

அரசியல் உலகிலே அவ்வப்போது, தூயமணிகள் ஆற்றும் பங்கு மிக முக்கியமானது. ஆம், இவர்கள் நீதிமான்களாகவோ, மொழி சார்ந்த ஆன்றோராகவோ, சமூக சேவையிலோ சிறந்து இருப்பர். அரசியலில் தலைவனுக்கு ஒரு இக்கட்டு என்று வரும்போது, அந்த அபிமானத் தலைவனைக் காப்பாற்றும் பொருட்டு இந்தத் தூயமணிகள் தூதுவராகச் சென்று கடமை ஆற்றிடுவர். அடிப்படை ஒழுக்கத்தில், தான்சார்ந்த துறையில், நற்பெயரோடு இருக்கும் இவர்களுக்கு, ஒரு மதிப்பும் மரியாதையும் இருக்கும். அதை, அந்த ஊழலில் திளைத்த அபிமானத் தலைவனுக்கு ஏதுவாகப் பயன்படுத்தும் பாங்கை நீங்கள் அவ்வப்போது காணலாம்!

அதேபோலத்தான் பதிவுலகமும்! பதிவுலகத் தூயமணிகள், திறத்தால், நற்பண்புகளால்ச் சிறந்தவர்களாக இருப்பர். பதிவுலகின் போக்கை மாற்றுவதிலே, இவர்களுக்குப் பெரும் பங்கு உண்டு. எழுதுகிற எழுத்திலே, வக்கிரமும், ஆணவமும், விரசமும் ஓங்கி, தனிநபர்த் தாக்குதல், வன்மம் என்றெல்லாம் மேலோங்கும். அப்போது இந்தத் தூயமணிகள் அது குறித்து இடுகை இட மாட்டார்கள். ஏன்?

வன்மம் விதைப்பது அவர்களது அபிமானத்துக்கு உரியவர்கள் ஆயிற்றே? அதுவே, அந்த அபிமானத்துக்கு உரியவர்களுக்கு ஒன்று என்றால், சென்னையில் இருந்தும், திருப்பூரில் இருந்தும், கோவையிலிருந்தும் சிலிர்த்துக் கிளர்ந்து எழுந்திடுவர் இவர். பிறகென்ன? ஒட்டு மொத்த பதிவுலகும் இந்த பிம்பத்தைத்தான் பிரதிபலிக்கிறது என்றாகிவிடும்.

இட்ட இடுகைக்கு, ஒத்த கருத்துக் கொண்டவர் இட்ட மறுமொழிகள் இவ்வளவு என்றால், மாற்றுக் கருத்துக் கொண்டவர்கள் இடாத மறுமொழிகள் பலமடங்கு கூடுதலாய் இருக்கும். உலகில் எதோ ஒரு மூலையில் இருந்து கொண்டு, நடப்பவற்றை அவதானிக்கும் சாமான்யர்கள் ஏராளம்! ஏராளம்!! அதற்கு இந்த இடுகையே சான்று!!!

தூயமணிகளே, முலாம் பூசிய கண்ணாடி ஒன்றின் முன்னாற்ப் போய் நின்று, உங்கள் முகத்தை ஒருமுறை பாருங்கள்! உங்களை நீங்களே வினவிக் கொள்ளுங்கள்!! Shame on you Mr. Clean!!!

இனி? இந்த இடுகை இட்ட பாவத்திற்கு, கேலியும் கிண்டலும் நையாண்டியும் ஓங்கும். பழி தீர்க்கத் தருணம் பார்த்து, வழிவகை பார்த்துக் கிடந்திடலாம். அப்படியாயின், அவர்கட்கு யாம் சொல்ல விரும்புவதெல்லாம் ஒன்றே ஒன்றுதான்! I am sorry my dear....

அகந்தை அகலட்டும்!
சகிப்பு பெருகட்டும்!!