பதிவரின் பரிபாலனம்!

நியூயார்க்(New York)ல வேலை பாக்கும் பதிவரும், அவிங்க அலுவலக பட்சியும் அலுவலக வேலை முடிஞ்சு வீட்டுக்குப் போகும் போது பேசுற பழமைகதான் இது: வேலையில அன்னமுன்னைக் கண்டேன்,
வீதியில அதே பெண்ணைக் கண்டேன்,
அந்தச் செவத்தப்புள்ள நெத்தியிலே - ‍ ஒரு
செந்துருக்கப் பொட்டைக் கண்டேன்!

ஒட்டாரம் பூவே நீ,
ஒசந்திருக்கும் தாழம்பூவே,
கண்ணொளிப் பூவே உன்னைக்,
கண்டுநானு பேச வந்தேனடி!

மானே மரகதமே,
மனசுக் கேத்தக் குஞ்சரமே,
தேனே திரவியமே உன்னைத்
தேடாத நாளில்லை!

ஒடம்பு குத்தும் குளிருல‌,
ரயிலெடுக்கும் பெண்மயிலே!
நீலவண்ணக் கருங்குயிலே - ‍ நான்
நிக்கட்டுமா போவட்டுமா?

வலை மேயும் வெள்ளச்சாமி
பின்னூட்டம் போடும் வேலுச்சாமி
காத்திருக்கேன் உன்னை நாடி - நீ
வந்து பேச லாகாதோ?

ஒதட்டுச் சாயம் மணக்கப் பூசி
ஒடம்புத் திரவியம் தெளிச்சு விட்டு
மனம் நெறஞ்சு வந்திருக்கும்
மங்கையாளே இதோநானு வந்துட்டேன்!

அன்பு இருந்தால் ஆகாததும் ஆகும்!