யார், என்ன சொன்னார்கள்?

ஒரு விழா, அதுல கலந்துக்க பாவேந்தரும் ஒரு அமைச்சரும் போயிருந்தாங்க. அப்ப, இரண்டு பேருக்குமே வரவேற்பு, மாலை மரியாதை எல்லாம் கிடைச்சது. மேடையில உட்கார்ந்து இருந்தாங்க. அப்ப, பாவேந்தருக்குக் கிடைச்ச ஒரு பொன்னாடைய அமைச்சர் சுட்டு, தான் உட்கார்ந்து இருந்த இடத்துக்கு நகர்த்திட்டாரு.

பாவேந்தர் உரையாற்றுற முறையும் வந்துச்சு. ஒலிபெருக்கியில போயி, அவர்களே, இவர்களே எல்லாம் சொல்லி முடிச்சுட்டு சொன்னாராம், “நம்ம அமைச்சர் இருக்கிறாரே? அவர் ஒரு பொறுக்கி!” அப்படின்னு சொல்லவும் மக்கள் பரபரக்க, பாவேந்தரோ பதட்டப்படாம பக்கத்துல இருந்த சோடாத் தண்ணிய ஒரு வாய் குடிச்சுட்டுத் தொடர்ந்தாராம், “எடுத்த வைரம்! மிகவும் நல்லவர்!!.....” அப்படின்னு.

======================================

சேக்சுபியர் ஒரு நாத்திகர் அப்படின்னு ஒரு கருத்து இருக்கு. இறை நம்பிக்கையக் கடுமையாச் சாடினாராம். எதையும், எதற்கும் பயப்படாமச் சொல்லக் கூடியவராவும் இருந்தாராம். அவருக்கு வயசாயி, எண்பது எண்பத்தஞ்சி வயசா இருக்கும் போது நோய் வாய்ப்பட்டுக் கிடந்தாராம்.

அந்த சூழ்நிலையில, திடீர்னு ஒரு நாள் பாதிரியாரையும் வழக்கறிஞர் ஒருத்தரையும் வரச் சொன்னாராம் சேக்சுபியர். எல்லாருக்கும் ஒரே பரபரப்பு, ஆச்சரியம்!

கடைசி நேரத்திலயாவது எப்படியோ அவருக்கு இறை பக்தி மேல ஒரு நம்பிக்கை வந்துதே? பாதிரியாரை வெச்சிட்டு உயில் எழுதணும்னு ஆசைப்படுறார் பாருங்கன்னு எல்லாருக்கும் ஒரே மகிழ்ச்சி.

அவங்களும் வந்தாங்க. பாதிரியார், சட்டத்தரணி ரெண்டு பேரையும் ரெண்டு பக்கத்துல வெச்சிட்டுச் சொன்னாராம், “நானும் இயேசு கிறிஸ்த்து மாதிரி, கொடுமையானவங்களுக்கு மத்தியில இருந்துட்டு சாகப் போகிறேன்!” அப்படின்னு!

======================================

ஃபிலடெல்பியால மதியம் இரண்டு மணி, கடுமையான கோடைகாலம் அது. நகர்ப்புறத்தோட மத்தியில இருக்குற ஒரு சாலையோரம். வாகனம் நிக்குது. வேர்க்க விறுவிறுக்க அவர் அந்த வண்டியில இருந்த மின்கலப்(battery) பொட்டியக் கழட்டிட்டு இருந்தாராம்.

அந்த நேரத்துல அங்க வந்த காவல்காரரு(police), ”ஏம்ப்பா வந்து உதவி ஏதாவது வேணுமா?”. அதைக் கேட்ட அவரு, வேண்டா வெறுப்பா நிமிர்ந்து பார்த்தாராம். அதுக்கு இவர் சொன்னாராம், “ஆமா, உனக்கு சிரமமாத்தான் இருக்கும். நான் ஏன் கேக்குறேன்னா, இது என்னோட வண்டி? நீ உன் வேலைய முடிச்சிட்டியானா, உன்னை உள்ள தள்ளிட்டு நேரங்காலத்துல நான் வீடு போய்ச் சேரணும்!” அப்படின்னு!