பயத்துனால பேசுறத விட்டுட்டு, பேசுறதுக்கு பயப்படாம இருக்கணும்!

நான் மூனாவது/நான்காவது படிக்கும் போதுன்னு நினைக்குறேன், சரியா நினைவில்லை, அந்த காலகட்டத்துல எங்க வீட்டுப் புறக்கொல்லையில ஒரு பெரிய தொட்டி, செவ்வக வடிவுல இருக்கும். தண்ணி நிரப்பாம, பெரும்பாலும் வெறுமனேதான் இருக்கும். நானும் எங்க சித்தி பையன், நரிக்கல்பட்டி செந்திலும் வாகா உள்ள இறங்கி உக்காந்துட்டோம். தொட்டிய ஒரு சொகுசுந்து (Pleasure Car) மாதிரி கற்பனை செய்துகிட்டு, தண்ணி இறைச்சி ஊத்துற வண்ண நெகிழிக் கோப்பை(mug)களை மூலைக்கு ஒன்னா, ஒலிபெருக்கியாட்டம் கட்டியாச்சு. நான் பிரசாரம் செய்யுறவன், செந்தில் பின்னாடி கூவுறவன்.

‘பல்கேரியக் கப்பல் ஊழல் மன்னன் கோமாளியின் கைத்தடி குழந்தைவேலுவுக்கா உங்கள் ஓட்டு?’, இப்படி ஏக வசனத்துல, நாங்க மத்தவங்க கூவுறதுல இருந்து தெரிஞ்சிகிட்டதை எல்லாம் சொல்லிக் கத்தி தேர்தல் பிரச்சாரம் செய்துட்டு இருந்தோம். திடீல்ன்னு யாரோ எங்களை எட்டிப் பாக்குற மாதிரி இருந்துச்சு. மேல் நோக்கிப் பாத்தோம், நல்லா வெள்ளை முழுக்கை சட்டை போட்டுகிட்டு, நெடிய உயரத்துல, எலுமிச்சை நிறத்துல ஒருத்தர்! கூட எங்கம்மாவோட ஒன்றுவிட்ட சகோதரர், அதாவது என்னோட மாமா, பின்னாடி அசட்டுச் சிரிப்போட எங்க அப்பா!!

நாங்க வெலவெலத்து, தொட்டிய உட்டு இறங்கி வந்து நடுங்கிகினு நின்னோம். அந்த வெள்ளையுஞ் சொல்லையுமா இருந்தவரு, காரோட்டிகிட்ட சொன்னாரு, ‘தம்பீ, வண்டீல முன்னாடி இருக்குற பொட்டலத்த எடுத்தாப்பா!’.

பொட்டலம் வந்ததும், உள்ள பச்சநெற மழைக் காய்தத்துல சுருட்டின சாக்லேட் முட்டாய், அந்தக் காய்தத்துல ரெண்டு முயல் படம் போட்டு இருக்கும், பேர் மறந்துடுச்சு. பேர் போன முட்டாய் அது. ஆளுக்கு நாலு குடுத்து, தட்டிக் குடுத்துட்டு, ’என்ன மெளனு? நீங்கெல்லாம் எனக்கு வேலை பாத்துட்டு, பசங்களை அந்தப் பக்கம் வேலை செய்யுறதுக்கு அனுப்பிட்டீங்க போலிருக்கு?’ன்னாரு சிரிச்சிட்டே. எங்க மாமாவும், அப்பாவும் அசடு வழிய, நாங்க வுட்டோம் ஒரே ஓட்டம் வெளில.

அதுக்கப்புறந்தான் தெரிஞ்சது அவர்தான் ப. குழந்தை வேலுன்னும், எங்க ஊரான உடுமலைத் தொகுதியில இருந்து வெற்றியடைஞ்சு வேளாண்மைத் துறை மந்திரி ஆயிட்டாருன்னும். அடுத்த அடுத்த காலங்கள்ல, எங்க ஊருக்கு பிரத்தியேகமா திருமூர்த்தி மலையிலிருந்து வர்ற மாதிரி குடிதண்ணீர்த் திட்டம் கொண்டு வந்தாரு.

அதுக்கப்புறம் பல வருசங்கள் கழிச்சு, அதிமுக (ஜெ) அணி சார்பா, சேவல் சின்னத்துல நின்னாரு. நாந்தான் எங்க ஊர்ல அவருக்கு தேர்தல் துண்டுச் சீட்டு (booth slip) எழுதுற வேலை பார்த்தது. எங்க ஊர்ல அதிக வாக்குகள் வாங்கினாரு, ஆனாலும் சாதிக்பாட்சாகிட்ட தோத்துட்டாரு. அதுக்கப்புறம் திருச்செங்கோட்ல நின்னு, பாராளுமன்ற உறுப்பினர் ஆனதுக்கப்புறம் மேல சொன்ன கதைய எங்க மாமா அவர்கிட்ட சொல்ல, நான் நெளிய, ஒரே சங்கடமாப் போச்சு. அந்த காலகட்டத்துல எடுத்ததுதான் மேல இருக்கிற படம்.

என்னோட கல்யாணத்தன்னைக்கு நிறைய அரசியல் பிரமுகர்கள் வந்திருந்தாங்க. ஆனாலும், கடைசி வரைக்கும் இருந்து, வாழ்த்திட்டு போனது அப்போதைய சட்டமன்ற உறுப்பினர் C.T.தண்டபாணி. நல்ல மனிதர். அடித்தட்டுல இருந்து வந்து, இந்திராகாந்தி அவங்க கூடவே வேலை பார்த்தவர். என்னோட சின்ன மாமனாரோட நண்பர். என்னோட திருமணத்துக்கு அப்புறம், ஒரு வார இறுதியில, விருந்துல கலந்து பேசிட்டு இருக்குறப்ப, அவர் எதுக்கோ முரசொலி மாறன் அவர்களைப் பத்தி சொல்லிட்டு இருந்தாரு.

அவர் சொன்னதுல இப்ப எனக்கு நினைவுக்கு வர்றதுல இருந்து ஒன்னு! மாறன் ஐயா, தன்னோட கட்சியினரோ, சொந்தகாரங்களோ அனாவசியமா வீட்டுக்கோ, அல்லது அவர் பின்னாடியோ வந்தா கடுப்பாயிடுவாராம். அதே நேரத்துல, மாற்றுக் கட்சி ஆட்கள் வந்தா, முகம் மலரப் பேசிட்டு இருப்பாராம். இவர் டில்லியில இருக்குறப்ப, இதைப் பத்தி கேக்க, அவர் சொன்னாராம், ‘யோவ், தெண்டபாணி, நாமெல்லாம் ஒரே கருத்துள்ள ஆளுக. புதுசா என்னத்த பேசிடப் போறம்? மாத்துக் கட்சி ஆளுகன்னா, பரிமாறவும், தெரிஞ்சிக்கவும் நெறைய இருக்கும்யா!”ன்னு. மாற்றுக் கருத்துகளுக்கு எவ்வளவு மதிப்புன்னு தெரிஞ்சிக்க, இதை CTD எங்களுக்கு சொன்னதா ஞாபகம். CTDயும் நல்ல மனுசன், சகல கட்சிக்காரங்களும் மதிச்ச ஒரு வித்தியாசமான நபர்.

இதெல்லாம் எதுக்கு இப்ப ஞாவகத்துக்கு வருதுங்கன்னா, நாட்டுலயும் சரி, வலையிலயும் சரி, மெலிஞ்சு பேசுனா மிதிக்கிறாங்க! வலிஞ்சு பேசுனா வாழ்த்துறாங்க!! ஊரோட ஒத்து ஊதினா நல்லவன், கொஞ்சமா மாத்திப் பேசுனா பொல்லாதவன். சொல்ல வர்றவங்க, எதுக்கு பொல்லாப்புன்னு சொல்லாமலேவும் போயிடுறாங்க. தியாகங்கள் மங்குது, மாறா துரோகம்ங்ற வசவு மலிஞ்சிட்டு வருது.

ஒபாமா சொன்னது போல, பயத்துனால பேசுறத விட்டுட்டு, பேசுறதுக்கு பயப்படாம இருக்கணும். அப்பத்தான், நாடு, ஊடகம், பத்திரிகை, வலையுலகம், அது எதுவானாலும் மக்களின் பிரதிபலிப்புல இருந்து அந்நியப்படாம இருக்கும். இல்லாட்டி, அடுத்த தலைமுறையும் பிறழ்ந்த தகவல்களைத்தான் படிக்கப் போறாங்க!!