படித்ததில் உறைப்புக் காட்டியது!

”இப்போது கற்றவர் தொகை பல மடங்கு பெருகி வருகிறது. அந்தப் பலருக்குள் பெரும்பாலோர் ஆழமின்றி மேம்போக்காகப் படிப்பவர்களே! முன்பெல்லாம், ஒரு நூல் எழுதப்பட்டால் படித்தவர்கள் அதைப் பாராட்ட வேண்டும் என்ற கவலை எழுத்தாளனுக்கு இருந்தது. ஆகவே, கவலையோடு பொறுப்புணர்ந்து எழுதினார்கள்.

இன்றைக்கு பெரும்பாலானோர் அப்படி எழுதுவது இல்லை. அவ்வாறு உணர்ந்து எழுத வேண்டிய கவலையும் அவர்களுக்கு இல்லை. கற்றவர் தொகை பெருகிவிட்ட இன்றைய சூழலில், ஆழ்ந்த சிந்தனை இல்லாமல் மேற்போக்காகப் படிக்கும் வெள்ளம் போன்ற கூட்டத்தில் ஏதேனும் ஒரு பகுதியாரின் ஆதரவு தமக்குக் கிடைத்தால் போதும் என்று அந்த எழுத்தாளர்கள் எண்ணுகிறார்கள்.

மேலும் மேலும் அவர்களின் ஆழம் இல்லாத, பண்படாத சுவைக்கு ஏற்ற உணவை நூல்களில் தந்து, எழுத்துலகில் தன்னை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள். பலர் விரும்பிப் படிக்கும் எழுத்தாளர் யார் என்று இதழ்களின் ஆசிரியர்கள் தேடுகிறார்களே அல்லாமல், நடுநிலைமையாகவும் தரமாகவும் எழுதுகிற எழுத்தாளர் யார் என்று தேடுவதில்லை. ஆகவே, பத்திரிகையுலகத்திலும் முன்கூறிய எழுத்தாளர்கள் செல்வாக்குப் பெற முடிகிறது.

எப்படியாவது பணம் வந்தால் போதும் என்ற துணிச்சலான மனநிலை வந்த போது, கவலை இல்லாமல் மக்களை ஏய்த்து மயக்கும் போக்கை நேரே நாடுகிறார்கள்! சிலர், தனக்கென்று புகழ் வளர்ந்தபின் பழைய தவறான முறையைக் கைவிட்டுப் பண்பட்ட - சிந்தனை வளம் உள்ள படைப்புகளைத் தந்து நல்ல எழுத்தாளர்களாய் விளங்குவதும் உண்டு!”

தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, பக்கம் எண் - 327, மு.வரதராசன்