மாறுபட்ட பார்வையில: இராசீவ் காந்தியைக் கேட்க விரும்பும் பத்துக் கேள்விகள்

எனக்கு நினைவு தெரிஞ்ச, இன்னாருக்கு இன்னார் கேட்கும் பத்து கேள்விகள்ங்றது, நான் ஆறாம் வகுப்பு ஏழாம் வகுப்பு படிக்கும் போது ரொம்பப் பிரபலம். கன்னியாகுமரியில இருந்து காசுமீரம் வரைக்கும் அதே பேச்சுத்தான். நாளேடுகெல்லாம் அதைப் போட்டு நல்லாக் காசு பார்த்தாங்க.

ஆமாங்க, சட்டத்தரணி இராம்சேத்மலானி அவிங்க பிரதமர் இராசீவ் காந்திக்கு, தினமும், கேட்க விரும்பும் பத்துக் கேள்விகள்ன்னு போட்டுத் தாக்கினாரு. இராசீவ், அதைக் கண்டுகிடவே இல்லைங்றது வேற விசயம். பதில் சொல்ல முடியலையோ என்னவோ, யாருக்குத் தெரியும்?!

அந்த‌ நேரத்துல, யாரோ ஒரு வெளங்கா வெட்டி எங்க ஊர்ப்பக்கம் தமிழை வம்புக்கு இழுத்தாங்க. தெலுங்குல 'வினேதி', 'அடுகேதி'ன்னு காதால கேக்குறதுக்கும், வாயால் கேக்குறதுக்கும் தனித் தனி சொல் இருக்கு. ஆனாத் தமிழ்ல, கேள்விங்ற ஒரே சொல்லை வெச்சி இருக்காங்க, அது குழப்ப(ambiguity)த்துக்கு வழி கோணுது. அதனாலதான், உணர்வுகளை உணர்வுகளாக்(sensitive) கொண்டு செல்லுற கீர்த்தனைகள், சங்கீதங்கள் எல்லாம் தெலுகு, உருதுல இருக்குன்னு வியாக்கியானம்.

எங்க தமிழ் ஆசானுக்கு வந்தது பாருங்க கடுஞ்சினம். எங்க ஊரு வினாங்கோயில் முன்னாடி நெசமாலுமே ஊரைக் கூட்டிப்பிட்டாரு. வினா தொடுப்பதும், விடை அளிக்கிறதும்ன்னு இருக்க, எப்படி அந்த நாதாரி அப்பிடிச் சொல்லலாம்ன்னு பிடிபிடின்னு பிடிச்சிட்டாரு. இன்னும் அவ‌ர் நிறைய விபரங்களைப் பேசினதா நினைவு. மறந்துட்டேன். நினைவுக்கு வரும்போது எழுதுறேன், சரியா? இஃகிஃகி!! அந்த தமிழ் ஐயா அவிங்க, சர்க்கார் பாளையம்(ஜக்கார் பாளையம்) இராமச்சந்திரன் அவிங்க. அவிங்களுக்கு ஒரு நன்றி கலந்த வணக்கம் இந்த நேரத்துல சொல்லிகிடுறேன்!!

நெருப்பென்றால் வாய் வெந்து விடாது!