ஓடுகாலி

இளமாலை நேரம்
பறந்து செல்வதும்
கூட்டத்தில்
சங்கமித்து இருப்பதும்
வாசலடியில் வந்திறங்கி
தனிக்காதல் கொள்வதுமாய்
ஒன்றோடொன்று
மூக்குரசி மூக்குரசி
முத்தம் சிந்திக்
கொண்டிருந்தன
சிட்டுக்குருவிகள்!

இருள் பூசும்
கிழக்குப்புறக் கண்மாய்
வேண்டாமென
மேற்கு வானம் நோக்கி
மஞ்ச வெயிலில்
முகங் கழுவிக் கொண்டே
சென்றேன் நான்!

நினைவுக்கெட்டின
நாள்தொட்டு
நான் உறவாடிய
பூவரசப் பெரியம்மா
காற்றுப் பாட்டியுடன்
சேர்ந்து கொண்டு
கலகலவெனச் சிரித்தாள்!

பெரியம்மாவின்
காலைக் கட்டிக்கொண்டு
வாஞ்சையுடன் நின்றேன்;
மீண்டும் கலகலவென
சிரித்து வாழ்த்தியதில்
முதிர்மஞ்சள் பழுப்பிலைகள்
தலையில் விழுந்து தெறித்தன!!

அங்கிருந்த பாறையில்
பெரியம்மாவின் கீழேயே
அமர்ந்து கொண்டேன்!
அருகில் இருந்த
நெருஞ்சி மலரிடம்
வண்ணத்துப்பூச்சி
சத்தமின்றிக் கிசுகிசுத்தது
யாரோ ஒருவன்
அபலை போலத் தெரிகிறானே?!

அக்கணத்தில்
கிழக்குப்புறத்தில்
இருந்து வந்த நாயொன்று
எதிரில் வந்து நின்று
விட்டேத்தியாய்ப் பார்த்தது;
சிரித்து வைத்தேன்!
மேலும் கீழும் பார்த்துவிட்டு
’பட’க்கென வந்த திசையில்
ஓடிச் சென்றது!!

எட்ட இருந்த
எருக்கஞ் செடியில்
ஓணான் ஒன்று
தலையை அசைத்து
நையாண்டி காட்டியது
சிரித்துத் திரும்புகையில்
சென்ற நாய்
மற்றொரு நாயுடன்
வந்து நின்றது;
அவை இரண்டும்
ஒற்றைப் பார்வையாலே
ஏற இறங்கப் பார்த்திருந்தன!
பதிலுக்கு நானும் பார்த்தேன்!!

மேற்குப்புறந்தில்
இருந்து வந்த
மற்றொரு நாயும்
உடன் சேர்ந்து கொண்டது
ஒரு கணம்
ஒருசேரப் பார்த்தன
பிறகு மூன்றுமாக
ஏளனம் உமிழ்ந்து
மறுபக்கத்தில்
ஓடிப் போயின!

இவனொரு
ஓடுகாலியென
ஏளனம் உமிழ்ந்து
மறுபக்கத்தில்
ஓடிப் போயின!!
பூவரசப் பெரியம்மா
சொன்னாள்
“அழாதறா கண்ணூ!”