நான் குப்பை பேசுறேன்!

வணக்கமெல்லாம் சொல்வதாக நான் இல்லை. ஏனென்றால் நான் மிகவும் சினமாக இருக்கிறேன். என்னது? நான் யாரென்றே தெரியாதா??

சரி சொல்கிறேன். என் பெயர் குப்பை. உண்மையில் சொல்லப் போனால், எனக்கு என் பெற்றோர் வைத்த பெயர் அதுவல்ல. எனது மெய்நிகர்ப் பெயர் செத்தை என்பதாகும்.

ஆம். என் பெயரைச் சிதைத்துவிட்டு, குப்பை என்றே அழைக்கிறார்கள் மனிதர்கள். என்னது? திமிறாகப் பேசுகிறேனா? நான்தான் துவக்கத்திலேயே கூறினேனே, சினமாய் இருக்கிறேன் என்று?!

எது ஒன்றும், தனக்கு வாய்த்த ஆயுள் முடிந்ததும், அதற்கான வீரியம் அற்று, பயனற்றுப் போகும். அப்படியானதைத்தான், தமிழ்த்தாய் செத்தை என அழைப்பாள். அச்சொல்லைச் சிதைத்துவிட்டுத்தான், நீங்கள் என்னைக் குப்பை என்று அழைக்கத் தலைப்பட்டு உள்ளீர்கள்.

புரிகிறது. செத்த எனக்கு எப்படி உயிர் வந்தது எனத்தானே யோசிக்கிறீர்கள்? என்கதையை உங்களுக்குச் சொல்வதற்காக, பிரத்தியேகப் பிறவி எடுத்து வந்திருக்கிறேன் நான். சரி, மேற்கொண்டு நான் சொல்ல வந்ததைக் கேளுங்கள் மனிதக் குப்பைகளே!

நீங்களும் கோபப்படாதீர்கள்... பொறுமையாகக் கேளுங்கள். குப்பை என்றால், தொகுதியாக அல்லது கூட்டமாக இருப்பவற்றைத்தான் சொல்வது. அது ஒரு இழிவான சொல் அன்று!

ஆனால், நீங்கள் என்ன செய்து வருகிறீர்கள்? அவன் ஒரு குப்பை. அவன் எழுதுறது ஒரு குப்பை. அவன் கடையில இருக்கிறது எல்லாமே குப்பை. அந்த நாதாரி எடுத்தது படம் அல்ல; அது ஒரு பெரும்குப்பை. இப்படியாகச் சகட்டு மேனிக்கு, இழிவுபடுத்தும் விதமாகவே பாவித்து வருகிறீர்கள்.

குப்பைமேடு என்றால், பலவற்றையும் ஒன்று கூட்டி, மொத்தமாக வைத்திருப்பது; குப்பை சேர்த்து என்றால், ஆங்காங்கே இருப்பனவற்றை ஒரு இடத்தில் மொத்தமாகச் சேர்ப்பது; குப்பன் என்றால், செல்வம் மற்றும் சினேகத்தை குப்பையாகத் தன் வசம் வைத்திருப்பவன். இவை எல்லாம்தான் குப்பைகள்.

ஆனால் நீங்களோ, செத்தையாகிய என்னையும், கழிசல், மக்கு, மட்டி, முடை, கஞ்சல், அழுகல், கூமுட்டை, கூளம் போன்ற, பயன்பாட்டுக்கு உதவாத எதையும் குப்பை என்றே சொல்கிறீர்கள். நியாயமா??

சரி, என் தோழர்களான கழிசல், மக்கு முதலானோரைப் பற்றியும் சிறிது பார்க்கலாம். கழிசல் என்பவன், மனிதர்களாகிய உங்களால் கழிக்கப்பட்டவன், ஒதுக்கப்பட்டவன். ஒதுக்கினால், அவன் என்ன ஆவான்?

பயனற்றுத்தான் போவான். அதுமட்டுமல்ல, பூமிக்கு வீண் சுமையாகவும் இருக்க நேரிடும். காற்றில் இருக்கும் இன்ன பிற மாசுக்களுடன் இணைந்து உங்களுக்கு உபத்திரவம் தரத் தலைப்படுவான் அவன். எனவே அவனைக் கழிக்கும் முன்பு, யோசித்துச் செயல்படுங்கள். மீளாக்கம் செய்யத் தலைப்படுங்கள். அல்லால், அவன் குப்பையாக மாட்டான்; உங்களைச் செத்தை ஆக்கிவிடுவான்.

மக்கு என்றால், பயன்பாட்டுக்குப் பிறகான மருகிப் போகும் நிலையில் உள்ளவன். மட்டி என்றால், பயன்பாட்டுக்குப் பிறகான எஞ்சிய நிலையில் இருப்பவன். அழுகல் என்றால், பயன்பாட்டுக்கு உதாவாமற் போகும் நிலையில் உள்ளவன்.

இவர்கள் எல்லாம், மனித குலத்துக்கு நன்மைபயக்கக் கூடியவர்கள். ஏனென்றால், இப்புவியில் இருக்கும் ஏதோ ஒன்றுடன் இணைந்து நாங்கள் மீண்டும் உங்களுக்குப் பயனுறும் வகையில் மீள்பிறவி பெறப் படைக்கப்பட்டவர்கள். ஆகவே, எங்களை இனியும் குப்பை என இகழ்ந்து பேசாதீர்கள்.

சரி, யார்தான் குப்பை என்பவன்? இன்றைய சூழலில் குப்பை என்பவன் உங்களுடனேயே இருக்கிறான். நீங்களும் குப்பைகளைக் குப்பைகள் என்று உணராமல், தலையில் தூக்கி வைத்து ஆடிக் கொண்டு இருக்கிறீர்கள்.

ஆமாம். நெகிழி(plastics)யால் ஆன எதுவும் குப்பைகள் ஆகித்தான் போகிறது. அக்குப்பைகளை நீங்கள், நாளும், நாளும் நாடிச் செல்கிறீர்கள். உலகெங்கும் இருக்கிற நெகிழிக் குப்பைகள் சென்னை வருகிறதாமே? யாரோ சொல்லக் கேட்டேன். பார்த்து சூதானமாக இருங்கள் மனிதகுல மாணிக்கஙளே! அடியேனை மன்னியுங்கள்!!

-குப்பை எனப்படுகிற செத்தை!