நொள்ளை மடையான்!

//நோள்ளக் கண்ணா//

நொள்ளை மடையான்ங்ற கொக்குக்குக் கண் பார்வை இல்லையாம். அந்த நொள்ளை மடையான் கண்கள் போன்று உடையவன் நொள்ளைக் கண்ணன்!

நேற்றைக்கு அன்பர் பிரபாகர் இட்டிருந்த இடுகையில நான் இட்ட மறுமொழிதானுங்க மேல இருக்குறது. பொதுவா, நொள்ளைக் கண்ணன், நொள்ளை வாயன்னு எல்லாம் ஏசுறதைப் பார்த்து இருப்போம் நாம! அதென்ன அந்த நொள்ளைக் கண்ணன்?

கிராமப்புறத்துல பாருங்க, பறவைகளுக்கு பல விதமான பேர் வெச்சி சொல்வாங்க, அழுக்கு வண்ணாத்தி, துடுப்பு மூக்கன், அரிவாள் மூக்கன், உள்ளான், துடுப்புநாரை, கோசிவாயன் இப்படி எல்லாம்... அந்த வரிசையில ஒன்னுதாங்க இந்த நொள்ளை மடையான் அப்படீங்கற பறவையும்!

நொள்ளு அப்படின்னா, உள்ளூரச் சொருகுறது அல்லது அமிழ்த்துறது; ஆக நொள்ளை அப்படின்னா, அமிழ்ந்து போன ஒன்னு.

இந்தப் பறவைக்கு உண்டான குணம் என்னான்னு கேட்டீங்கன்னாங்க, மனுசருக தன்னோட பக்கத்துல, அதாவது கைக்கு எட்டியும் எட்டாத தூரத்துல வர்ற வரைக்கும் ஒக்காந்துட்டே இருக்குமாம். சில சமயங்கள்ல கையில அகப்படவும் செய்யுமாம். ஆகவே, இதனோட குணத்தைப் பார்த்த கிராமத்து வெகுளிங்க இதுக்கு கண்ணும் உள்ளார்ந்து போயிக் கிடக்கு, கூடவே மடைத்தனமாவும் இருக்குன்னு நினைச்சுட்டு, நொள்ளைக் கண்ணன் கொக்கு, நொள்ளை மடையான் கொக்குன்னு எல்லாம் சொல்லிக் கூப்பிடவும் செய்தாங்க!

ஆனாப் பாருங்க, இதுக்கு கண் நல்லாவே தெரியுமாம். அதனோட சுபாவம் கொஞ்சம் லேசுபாசா இருக்குறது. கொஞ்சம் அமைதியா, சித்தம் போக்கு சிவம் போக்குன்னு இருந்தா ஒடனே பட்டம் கட்டிடுவாங்களே?! இஃகும், இஃகும்...

இது நம்மூர்ல மட்டும் இல்லைங்க, தெற்காசியாவுல எங்கும் இப்படித்தான் அவங்க அவங்க பாசையில சொல்றாங்களாம். சிங்களத்துல கானகொக்கு, அதாவது குருட்டு கொக்கு! தெலுகுல Gkuddy குவ்வ!!