மகாதேவனும், மதனமோகினியும்!!

அடர்ந்த கானகம்! ககன மார்க்கத்தில் பேரிரைச்சலுடன் கூடிய காரின் சீற்றம்!! சீற்றத்தில் சிக்குண்ட மரங்களின் கிளைகள் அல்லாடிச் சிலிர்த்தன. காரின் சீற்றத்துக்கு ஓடோடி வந்து திரண்டன கருமுகில்கள்.

ஓவெனப் பெய்தது பெருமழை. வளைத்து வளைத்து அடித்த மழையில், மரங்கள் நனைந்து, கீழே படர்ந்திருந்த புற்கள் நனைந்து, அதன் பதர்களையும் ஊடுருவிச் சென்றது மழைதேவனின் ஆனந்தக் கண்ணீர் சொரிவுகள். கூடவே மரத்தில் இருந்த மந்தி மகாதேவனும் துப்புரவாக நனைந்தான்.

மகாதேவன் நனைந்து நனைந்து, கடும் குளிரெடுத்து நடுநடுங்கிப் போனான். அதேவேளையில், தான்கட்டி எழுப்பிய கோட்டையில் இதமாகப் படுத்துறங்கியபடி இருந்தாள் மதனமோகினி. தூக்கணாங்குருவிக் கூடு என உலகமே சிலாகித்துப் பேசுவதன் பெருமை அதற்கு!

”மந்தி மகாதேவா, மந்திப் பரம்பரையில் நீங்கள் ஏன் கூடு கட்டிக் கொள்வதே இல்லை? இருக்க உறைவிடம் என ஒன்று வேண்டாமா?”, வினவினாள் மதனமோகினி.

“ஆம் மதனா, நீ சொல்வது சரிதான்!”, அந்தக் குளிரிலும் செவிமடுத்தான் மகாதேவன்.

”நன்றாக யோசித்துச் செயல்பட வேண்டும்; இல்லாவிட்டால் இப்படித்தான் குளிரில் நடுங்கிச் சாக வேண்டும். நன்றாக யோசி! எங்களைப்பார், எப்படி கூடு கட்டி இருக்கிறோம்!!”, அறிவுரை வழங்கினாள் சிட்டு மதனமோகினி.

“ஓகோ, நீர் பெரிய அறிவாளி என்ற நினைப்போ?”, சீறிச் சின்னபின்னமாக்கினான் மதனாவின் அந்த அழகிய குடிலை! மதனாவும் நனைந்து தொலைத்தாள், தான் அறிவுரை வழங்கிப் பேசியமைக்காக!!

Good reasons said, and ill understood, are roses thrown to hogs, and not so good!

பொறுப்பி: ’குரங்குக்கு தூக்கணாங்குருவி சொன்னதைப் போல’ எனும் மரபுத்தொடரின் பின்னணியில் தோய்ந்த புனைவே இது!