பள்ளயம் 02/16/2009

அயர்லாந்துல இருந்து தமிழ்நாட்டுக்கு வந்த வேதாகம விற்பன்னர் ராபர்ட் கால்டுவெல், தமிழ் மொழியப் படிக்க ஆரம்பிச்சாராம். கொஞ்சம் கொஞ்சமா தமிழுக்கு ஆட்பட்ட அவரு, தமிழ்ல தமிழையே ஆராய்ச்சி செய்யுற அளவுக்கு தமிழ் மேல பற்றுக் கொண்டவரா ஆயிட்டாராமுங்க. அவர்தான், இந்த உலகத்துலயே முதன் முதலா செம்மொழின்னும், நம்ம தமிழ் அந்த செம்மொழின்னு உலகுக்கு அறிவிச்சவராம்.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன்னால, நாட்டுக்கட்டை, திமிசுக்கட்டைன்னு பல கட்டைகளப் பத்தி பேசிட்டு இருந்தோம். நீங்க, இந்த படத்துல பாக்குறது நாட்டுக்கட்டை. நாட்டுக்கட்டையில இருந்து, தாம்புக் கயிறால மாடுகளை இணையாப் பூட்டி, உழவன் செய்யுற வேலை தாம்பு ஓட்டுற வேலை. அதாவது, கொள், நெல், பயிறு இதுகளை எல்லாம் பயிருல இருந்து பிரிச்செடுக்குற வேலை. களத்துல அறுவடை செஞ்ச கொள்ளுச் செடி, கடலைச் செடி இதுகளைப் போட்டு, அதுகளுக்கு மேல கால்நடைகளை நடக்க வெச்சி, அதை செடியில இருந்து விழுத்துற வேலை.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ஊர்ல ஐப்பசி மாசம் முச்சூடும் நல்லா அடை மழை பெய்யும், இடைவெளியே இல்லாம. அப்பப்ப கிடைக்குற இடைவெளில ஊரு சனம் ஓடியாடி செய்ய வேண்டிய வேலைகளச் செய்வாங்க. அப்ப சொல்லுற பழமைதான், "டே இராசூ, இன்னைக்கி வெட்டாப்பு உட்டுருக்கு. மளார்ன்னு போயி, தெக்காலூர்ல இருக்குற சின்ன பாப்பாத்தியக் கூட்டிட்டு வந்துர்றா!". ஓயாம நடக்குற ஒன்னுல கிடைக்குற இடைவேளைதாங்க, இந்த வெட்டாப்பு.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

திரைப்படத்துறைல நம்பூர் ஆளுக நெறயப் பேர் வந்து, நம்பூர்ப் பழமயிகளச் சொல்லி பிரபலியப் படுத்துறாங்க. அது நெம்ப நல்லா, சனங்ககிட்டயும் போயிச் சேருது. இராசக்காபாளையத்து சுந்தரத்தண்ணன், சத்தியராசண்ணன், மணிவண்ணன் ஐயாவிங்கன்னு நெறயப் பேர்த்தச் சொல்லிட்டே போகுலாம். அவிங்க சித்த விளக்கமுஞ் சொன்னாங்கன்னா இன்னும் நெம்ப நல்லா இருக்கும். கவுண்டமணி ஐயாவிங்க பிரபிலியப் படுத்துனதுதான், ங்கொக்க மக்கா!

அது ஒன்னுமில்லீங்க கண்ணூ, நம்பூர்ப் பக்கமெல்லாம் ஒருத்தனுக்கு காசு பணம் இருக்குதோ இல்லியோ, தாய்மாமனிருந்தாப் போதும். அதுக்கப்பறம் பாடு பழமை எல்லாம், மாமம்மாரு பாத்துக்குவாங்க, அதான்! இஃகிஃகி!! அப்பிடி இருக்கையில கண்ணூ, அக்காமார் புள்ளயிக, தங்கச்சிமார் புள்ளயிக எல்லாம், மாமம்பின்னாடி காட்டுல மேட்டுல ஓடித் திரிஞ்சு வெளையாடுறதும், பெராக்குப் பாக்குறதும், கண்டொளி வெளையாடுறதும்ன்னு நாலும் நடக்கும்... அப்பப்ப போயி, தோப்புல மாமம் புண்ணியத்துல நாலு சொப்புக் கள்ளுகோடக் குடிப்போம். இஃகிஃகி!!

அப்ப, அங்கங்க இருக்குற பெரிய அம்மினி புள்ளயிகள மாமம்மாரு கூப்புடறது, "ங்கக்கா மக்கா, எங்கடா அல்லாரும்? வாங்க சித்த!"ன்னு. அதாவது, எங்க அக்காவோட மக்காள்ங்றது, ங்கக்கா மக்க(ள்) ஆயி, ங்கொக்கா மக்கன்னும் ஆயிப்போச்சு! ங்கொக்கா மக்கா, பழமயிக பேசுனதுல நேரம் போனதே தெரீல, போயிப் பாடு பழமயப் பாக்கோனும். நீங்களுமா, அப்ப போயிப் பாருங்க சித்த!!

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

இலக்கியம் இல்லாத வாழ்வு சாவு!