நீட்டி மொழக்காதடா, டேய்!

பாருங்க மக்களே, சிலபல நேரங்கள்ல நாம உச்சரிக்கிற விதம் ஒரு சொல்லுக்குண்டான அர்த்தத்தையே மாத்திடும். இயல்பா, ‘வீட்டுக்கு போயிட்டு வர்ற போல இருக்கு?’ன்னு கேட்டா, அது நேரிடையான கேள்வி. அதே, ‘என்ன, வீஈஈஈட்டுக்குப் போயிட்டு வர்ற போலிருக்கு?’ன்னு நீட்டி மொழக்கும் போது, அவன் யாரோ, போகக் கூடாதவங்க அல்லது அந்த வீட்டுக்குப் போயிட்டு வர்றதைக் கேட்டது போல ஆயிடும். அதாவது சொல்ல வந்ததை உச்சரிப்புல நீட்டி, முழக்குதல்.

அதே நேரத்துல ஒருத்தர் உங்க வீட்டுக்கு சாயுங்காலம் வரலாமுன்னு இருக்கேன். ஊர்த் தலைவாசல்ல இறங்கி, எப்படி வர்றதுன்னு கேட்டவுடனே, அவரு வீட்டுக்கு வர விரும்பாத நாம,

‘ஓ அதா, ரொம்ப சுலுவு. அங்க இறங்கி, வலது பக்கமாப் போயிடாதீங்க. அல்லாரும் அதே தப்பைத்தான் செய்யுறது. அதனால யாருகிட்டவும் கேக்காமக் கொள்ளாம நேரா வந்திட்டு இருங்க. வரும் போது ஒரு வேப்ப மரம் இருக்கும். அந்த இடத்துல இடது பக்கம் திரும்புனா, திரும்பவும் தலைவாசலுக்கே போயிடுவீங்க. அதனால அங்க திரும்பிடாதீங்க என்ன?...’

இப்படி அளவுக்கு அதிகமான தகவல்களைக் கொடுத்து நீட்டி முழக்குறது அடுத்த இரகம். வர்ற யோசனையில இருந்த அந்த ஆள், தலை தெறிக்கக் காத தூரம் ஓடிடுவாரு. அதான நமக்கு வேணும்?! இஃகிஃகி!!

இப்படி நீட்டி முழக்கினாவே விவகாரந்தாங்க. இப்படித்தாங்க நான் இலட்சுமி நாயக்கன் பாளையத்துல இருக்குற பள்ளியில படிச்சுட்டு இருந்தேன். அப்ப ஒன்பது, பத்தாம் வகுப்புத் தேர்வுல ஆங்கிலப் பாடத்துல கேள்வி வரும்.

Describe briefly about Gandhi அப்படின்னு இருக்கும். அதைப் படிச்ச உடனே, வகுப்புல வாத்தியார் ’Describe ப்ரீஈஈஈஇஃப்லி’ன்னு நீட்டி முழக்குனது ஞாவகத்துக்கு வரும். நாமளும் வெச்சு ஒரு பக்கத்துக்கு வெளுத்து வாங்குவம்ல?!

அப்படித்தாங்க, மாதிரித் தேர்வுல வெச்சு வெளுத்து வாங்கிட்டு இருந்தேன். மேற்பார்வையாளரா இருந்த தமிழ் வாத்தி வந்து, பக்கத்துல நின்னு பார்த்தாரு. பார்த்துட்டு காதைப் பிடிச்சித் திருகுனாரு.

’என்னடா இது? உம்பாட்டுக்கு எழுதிட்டே இருக்க?’

‘ஐயா, ப்ரீஈஈஈஈஈஈஃபா எழுதச் சொல்லி இருக்குங்க ஐயா, அதான்!’

’அடேய், ப்ரீரீரீஃப்கேசுன்னு சொல்லிச் சொல்றாங்க. அதுக்காக பெரிய பொட்டி எடுத்துட்டு போவீயளோ?’ன்னு நெல்லைத் தமிழ்ல கேட்டாரு.

அப்பத்தாங்க இந்த சொல்லுக்கு அர்த்தம் வெளங்குச்சு. அது போல, அதீதம்ங்ற சொல் வடமொழியில என்ன பொருள் தரும்ன்னு எனக்குத் தெரியாது. ஆனா, இந்த சொல் தமிழ்லயும் இருக்கு. தேவாரம், திருவாசகம்ன்னு நிறைய பண்டைய இலக்கியங்கள்ல நீங்க பார்க்கலாம்.

அதாவது, அதீஈஈஈதம்ங்றதால இது, மிகையான, நிறையங்ற பொருள்ல நடைமுறையில இருக்கு. ஆனா, சங்க இலக்கியத்துல அந்த பொருள் அதுக்குக் கிடையாது.

எனதியானும் வேறாகி எவரும் யாதும் யானாகும்
இதய பாவனாதீத மருள்வாயே!

இது அருணகிரி நாதரோட திருப்புகழ்ல பாடி வெச்சது. தனதுங்கற சுயநலம் நீங்கி, பொதுநலம் ஓங்கக் கூடிய அரிய பண்பைப் பெற்றுத் தந்திடுவாயேங்றது பொருள்.

ஆக, அதீதம் அப்படீன்னா, அரிய அல்லது கிடைக்கப் பெறாதங்றது பொருள். அந்த அடிப்படையில, சாமான்யனின் பாவனாதீதம் அப்படின்னா, என்னோட சிற்றறிவுக்கு இது கிடைத்தற்கரிய ஒன்னுன்னு சொல்றதுதாங்க, அது!

அதீஈஈதம்ன்னு நீட்டுறதுல விழுந்திடாதீங்க என்ன? அதீத கற்பனைன்னா, நிறைய (அ) மிகையான கற்பனை அல்ல; அது அரிய கற்பனை!

சரி, சரி, நீட்டி முழக்குனது போதும், போயி வேலைப் பாருடா பழமைன்னு நீங்க சொல்லுறதுக்கு முன்னாடி, நானே போயிடுறேன்!

விண்ணாளக்காரனுக்கு வீதி முச்சூடும் வெவகாரம்!