வரவேற்பறைப் பதுமை ஜெனீபர்!

"அய்யா, நான் அப்படியே உங்களை விட்டுட்டு, புவனிய குமான் வகுப்புக்குக் கூட்டிட்டுப் போறனுங்!” என்று பரிவை வளைய விட்டார் சரவணன்.

“இல்லீங்க அய்யா, நான் வண்டிக்கு எல்லாம் சொல்லியாச்சு; இன்னும் ரெண்டு நிமிசத்துல வந்திரும்!” ஆயத்தத்தின் கதியில், வாரா வாரம் வெளியூருக்குச் சென்று கணினிப் பொட்டி அடிக்கும் மணியன்.

வாடகை வண்டியும் வந்துவிட, வழமையான விடை பெறுதலுடன் விமான நிலையம் நோக்கிப் பயணித்தான். சார்லட் பெருநகரத்தில் ஏழு ஆண்டு வாசம் இவனுக்கு. தமிழ் நண்பர்களின் அரவணைப்பும், நகரத்து மாந்தர்தம் விழுமியங்களும் இவனை மற்ற ஊர்களுக்குப் பெயர்ந்துவிடாது கட்டிப் போட்டது.

1755ம் ஆண்டு, பென்சில்வேனியாவில் இருந்து வேட்டைக்காக தென்புலம் வந்த தாமஸ் ஸ்ப்ராட் என்பார், அவர்தம் குடும்பத்தோடு ஒரு குடிலை ஒரு கானகத்தில் இட, அதன்பின் அதுவே ஒரு பெருநகரமாக ஆர்ப்பரித்து சார்லட் எனும் பெயரில் பெரிய நிதிநிறுவனங்களின் தலைமை இடமாகமும் நிமிர்ந்து நிற்கிறது இப்பெரு நகரம்.

அந்த சார்லட் விமான நிலையத்தில் இருந்துதான், நார்போஃக் எனும் சிறப்பு வாய்ந்த நல்லூருக்குச் சென்று பணிபுரிந்து வருகிறான் இந்த மணியன் என்பவன்.

நார்போஃக் எனும் சிற்றூரானது, விர்ஜீனியா கடற்கரையை ஒட்டிய ஊர். வளைகுடாப் பகுதியின் ஒரு அங்கம். பல சுரங்கப் பாதைகள், நீரடி வழித்தடங்கள், எழில்மிகு பூஞ்சோலைகள், கப்பற்படைத் தளங்கள் என பல சிறப்புகள் கொண்டதுதான் இந்த சிற்றூர்.

நார்போஃக் கப்பற்படைத் தளமானது இரண்டு உலகப் போர்களிலும் பெரும் பங்கு வகித்துள்ளது. அதுமட்டுமின்றி, துறைமுக வணிகத்தில் வெகுவேகமாகவும் வளர்ந்து வரும் ஒரு ஊர். போஸ்டன், நியூயார்க் மற்றும் ச்சால்ஸ்டன் ஆகிய துறைமுகங்களில் செலவீனம் அதிகம் ஆகிறது எனக் கருதுவோர் இங்கு வரத் துவங்கி உள்ளனர்.

அத்தகைய நார்போஃக்கில் உள்ள ஒரு காப்பீட்டு நிறுவனத்திற்கு, நுகர்வோருடைய அழைப்புகளை நெறிப்படுத்திச் சேவை புரிவதற்கான மென்பொருள்க் கட்டமைப்பின் முதன்மைப் பொறியாளனாகப் பணிபுரியவே, வாரா வாரம் சென்று வருகிறான் மணியன்.

கடந்த நாற்பது வாரங்களாக, இவன் செல்வதும், அங்கு குறிப்பிட்ட தங்குவிடுதியில் தங்குவதும், நான்கு நாட்களுக்குப் பின்னர் திரும்ப வருவதும், பால்யகாலத்துப் பள்ளியில் காலமும் நேரமும் ஒலியும் மாறாது திரும்பத் திரும்ப நிகழ்ந்த ‘சர்வ லோகாதிப நமஸ்காரம்’ பிரார்த்தனை போலவே நிகழ்ந்து வருகிறது.

மேரியாட் விடுதிக்கும் இவனது முகம் வழமையானது. அங்கே, concierge lounge எனப்படுகிற பிரத்தியேகக் கவனிப்பு அறையில் மணியனுக்கும் ஒரு தனியிடம். வாரா வாரம் வந்திருந்து, விடுதியின் நடப்புக்கு பங்களிப்பவன் அல்லவா இவன்?

அந்த பிரத்தியேக கவனிப்பறையில், பகுதி நேரப் பணியாளராக வேலை பார்ப்பவள், பெக்கி டூடா. திங்கள், செவ்வாய் மற்றும் வியாழக்கிழமைகளில் மட்டும் மாலை ஐந்து மணி தொடக்கம் இரவு பத்து மணிவரை வேலை செய்வாள்.

பொதுவாக, தான் செய்யும் வேலையில் மட்டுமே கவனமாயிருப்பாள். தான் வேலை பார்க்கும் பிரத்தியேக அறையில், மாற்றாள் எவருமில்லாது, மணியனும் அவனது சக அலுவலர்கள் மட்டுமே இருக்கும்போது மட்டும் வந்து இவர்களோடு பேசுவாள்.

நடுத்தர வயது, அருகில் இருக்கும் ஒரு பல்கலைக் கழகத்தில் படிக்கிறாள். இளம் வயதிலேயே திருமணம் ஆகி, அதுவும் இரு திருமணங்கள், ஆக மொத்தம் நான்கு குழந்தைகள் அவளுக்கு. இரண்டாவது திருமணமும் முறிந்துவிட்ட நிலையில், காலையில் செய்தித்தாள் போடும் வேலை, பின் படிப்பு, மாலையில் விடுதி வேலையென தனது தாயின் துணையோடு வாழ்க்கையை எதிர்கொள்பவள்.

அவ்வப்போது, குழந்தைகள் சாப்பிட்டார்களா, இல்லையா? மூத்தவள், வீட்டுப்பாடம் சரியாகச் செய்தாளா, இல்லையா என்றெல்லாம் கவலைப்படுவாள்; தன் கவலையை மணியனோடோ அல்லது அவனுடைய சக அலுவலர்களோடோ சொல்லிப் பகிர்ந்து கொள்வாள்.

காலச்சக்கரத்தின் சுழலில் நடந்த ஒரு மாற்றம், பூமிமாதாவின் விளையாடலில் ஒன்றுதான், முன்தினம் இடம் பெற்ற பனிப்புயலும் அமெரிக்க நாட்டின் விளையாட்டுகளில் ஒன்றான கண்கவர் super bowlம். விளைவு?! ஒரு நாள் தாமதமாய் நார்போஃக் வந்தான் மணியன்.

கதவைத் திறந்து உள்ளே சென்றவன், திடுக்கிட்டான். பிரத்தியேகக் கவனிப்பு அறையில் கவனிக்க எவரும் இல்லை. அவரவர்க்கு வேண்டியதை அவரவரே எடுத்துப் புசித்தவாறும், மாந்தியவாறும். இடையில், வரவேற்பறைப் பணிப்பெண் ஜெனீபர் புன்னகையும் அவளுமாய் உள்ளே!

“என்ன ஜெனீபர், யாரையுமே காணோம்?”

”யெஸ் மணி! இங்க இப்ப ஆட்குறைப்புச் செய்து இருக்காங்க!! இனிமே லவுஞ்சுல அட்டெண்டர் யாரும் இருக்க மாட்டாங்க!!” என்று அமெரிக்காவின் இன்றைய ஆட்குறைப்புக் கோரத்தை மெலிதாகப் படரவிட்டாள்.

“அடக் கடவுளே! நாலு குழந்தைகளை வெச்சிட்டு இனி எப்படிச் சமாளிப்பாளோ?”

“You Indians, so adorable; fall in love too quickly"

"ஆமா, அடுத்தவங்க மேல பரிவு காட்டுறது எல்லாம் உறுத்துதா உங்களுக்கு? அப்படின்னா, காந்தியும், புத்தனும், வள்ளலாரும், அன்னை தெரசாவும் வாழ்ந்த ஊர்க்காரனுக காதல்ப் பித்தனுகதான்!”, முணுமுணுத்துக் கொண்டே கதவைச் சாத்திவிட்டு தனது வழமையான அறை எண் 723ஐ நோக்கியபடி மணியன்!