மாப்ள, உழுத்திட்டண்டா! ஓடியாடா!!

வணக்கங்க! பரவாயில்லை, இன்னைக்கு கொஞ்சம் குளுரு கம்மி!! இஃகி! இஃகி!! அல்லார்த்துக்கும் நேத்து ஒரே சிரிப்பு! நான் ஏமாந்து போனதுல உங்களுக் கெல்லாம் ஒரு சந்தோசம். இஃகி!ஃகி!! ஊரு முக்குல நாமெல்லாம் எப்பிடியெல்லாம் பகலுன்னும் ராத்திரியின்னும் பாக்காம ஊர்ப் பழமைகளப் பேசி சிரிச்சிருப்போம். பையங்கள்லாமு நின்னு நாயம் பேசறதப் பாத்துப் போட்டு, அம்மினிகெல்லாம், சேந்து கெணத்துல தண்ணி சேந்தி எடுத்துட்டுப் போற மாதிரி வாரது, அல்லக் கண்ணுல நோட்டம் பாக்குறதுன்னு, நாலும் நடக்கும்.

அப்ப ஒருத்தன் இன்னொருத்தங் கிட்டக் கேக்குறது, "என்னடா பட்சிய மடிச்சுட்ட போல இருக்கு?". பொன்னானுக்கு ஒரு குறுஞ் சிரிப்பு வரும் பாருங்கோ, அய்யோ அப்பிடி ஒரு சிரிப்பு. அம்மினி காதுல உழுந்துருச்சுன்னா, அம்மினி இக்கும்னு ஒரு திருப்பி திருப்பீட்டு போகும். நெமை தப்புனா கொடத்துல இடிச்சும் போடும்ங்கோ, சாக்கிரதையா இருக்கோனும் அவிங்ககிட்ட.

இதே, சின்ன பாப்பாத்தியோ, பெரிய பாப்பாத்தியோ (அன்பர்களே, கொங்கு மண்டலத்தில் பெண் பிள்ளைகளை அன்பாக பெரிய பாப்பாத்தி, சின்ன பாப்பாத்தி என்று விளிப்பது வாடிக்கை! ஆமுங்க, நெலையில‌ நிக்குற தேரை, யாருன்னா தெருவுல இழுத்துவுட்டா என்ன பன்றது? அதான், சொல்லி வெச்சிர்லாம்!!) பொன்னானை செரி பன்னீற்ச்சுன்னு வெயுங்கோ, பசங்க சொல்லுறது, "என்னடா உழுந்திட்ட போல இருக்கு?". இராசு, ஒரு சிணுங்கு சிணுங்குவான். சில நேரங்கள்ல மூக்கும் மொகரையும் செவக்குமுங்கோ. என்ன பன்றது, உழுந்தது உழுந்ததுதானுங்ளே!

இந்த கணக்குப் பன்றது, தள்ளிட்டு வாறது எல்லாம் ஊர்ப் பசங்க கிட்டக் கெடையாது. பெரும்பாலும், எல்லாம் நல்ல சகவாசந்தான். எப்பனா ஒருக்கா, நொம்ப செரமப் பட்டு கை கூடி வந்தாச் சொல்றது, "உழுத்திட்டியா? சொன்னதச் செஞ்சி காமிச்சிட்டடா! கவலப்படாத, ஏர்த்தோட்டம் மூர்த்தி அண்ணங்கிட்ட சொல்லிப் பேசச் சொல்லுலாம்!!".

அதே மாதர, புளியா மரத்துல இருந்து புளியங்கா அடிச்சி விழுத்தினாலும், "டேய் நாந்தான்டா நெறய உழுத்தி இருக்குறேன்!"ன்னு சொல்லுவோம். அதே மாதர, மாங்காய் உழுத்துவோம், சீனிப் புளியங்கா உழுத்துவோம், இப்பிடி நெறயங்க. பள்ளிக்கூடம் போகும்போதும் வரும்போதும் இட்டேரீல‌ இதான வேலையே! இப்ப எதுக்கு இந்த பழம எல்லாம் வருதுன்னு கேக்குறீங்ளா? விசியம் இருக்குதுங்கோ! ஆமுங்கோ, நானும் இன்னைக்கு ஒன்னை உழுத்தீட்டனுங்கோய். ஆமுங்க, இப்ப நான் உங்ககூடப் பேசிட்டு இருக்கறது இரநூறாவதுங்க! ஆமங், 200வது பதிவுங்க. இஃகி!ஃகி!!

நான் நெனச்சே பாக்குலீங், இப்பிடி தமிழ்மணம் மீனாவேன்னும், அப்பிடி மீனா இருக்கும் போது இப்பிடி இரநூறாவது பதிவு எழுதுவன்னும். கூடாக் கூடா, எசப் பாட்டு பாடி என்னை கெளரதையா இவ்வளவு தூரத்துக்கு கொண்டு வந்ததுக்கு உங்களுக்கெல்லாம் நான் நொம்ப நன்னி சொல்லோனும். இல்லன்னா, நன்னி கெட்டவன் ஆயிருவனல்லங்.

உதிக்கின்ற செங்கதிர், உச்சித் திலகம், உணர்வுடையோர்
மதிக்கின்ற மாணிக்கம், மாதுளம்போது, மலர்க்கமலை
துதிக்கின்ற மின் கொடி, மென்கடிக் குங்கும தோயம் -என்ன
விதிக்கின்ற மேனி அபிராமி, என்றன் விழுத்துணையே!

தொழிலதிபர் ஒருத்தர், தன்னோட‌ தொழில்சாலைய நடத்த முடியலன்னு விக்கிறதுக்காக கிளம்பிட்டு இருந்தாராம். அப்ப அவரோட சொகுசு வண்டி பழுது ஆயிட்டதுனால, அந்த வண்டிய ஓட்டுறவர்கிட்ட சொன்னாராம், "எப்பா, உன்னால சரி செய்ய முடியாது. போயி கடையில உட்டுட்டு, வேற வண்டி எடுத்துட்டு வா!"ன்னு. அந்த வேலையாள் சொன்னாராம், "என்னால திருத்த முடியாதுங்றது, என்க்கு முன்னாடியே தெரியாமப் போச்சுங்க. அதனால வண்டியச் சரி பண்ணிப் போட்டனுங்க!"ன்னு. அதைக் கேட்ட அந்த மொதலாளி, தொழிற் சாலைய விக்கிற முடிவையே கை விட்டுட்டாராம். அப்புறம் அது பல தொழிற்சாலைகள உண்டு பண்ணுச்சுங்ளாம்.

ஊழி பெயரினும் ஊக்கமது கைவிடல்!