பிசைந்து உண்பது கேவலமா?

சில வருடங்களுக்கு முன்னாடி, ஒரு தமிழ் நண்பர் வீட்டுக்குப் போயிருந்தேன். நல்ல நண்பர். வெளி நாட்டுக்கு வந்து பதினஞ்சு வருசம் இருக்கும். அதனால, அவர் ஊர்ல இருந்து இங்க அமெரிக்காவுக்கு வந்த அப்ப, ஊர் எப்படி இருந்ததோ, அந்த சூழ்நிலை பழக்க வழக்கத்துல அப்படியே மனசும் மூளையும் தங்கிப் போச்சு. இதுல வேற, இவர் கிராமப் பின்னணி கொண்டவர், கொங்குச்சீமை. நீங்க ஓரளவுக்கு அந்த மனுசனை யூகம் செய்து இருப்பீங்கன்னு நினைக்குறேன். அவ்வளவு ஒரு வெள்ளை மனசு.

நானும் கிட்டத்தட்ட அவரோட பின்னணியக் கொண்டவன்தான். அதனாலதானோ என்னவோ, அவரு மேல ரொம்ப மரியாதை. இப்படியாக, நாங்க ரெண்டு பேரும் சேந்து இனியொரு நண்பர் வீட்டுக்கு விருந்துக்குப் போயிருந்தோம். நல்லா, வகை வகையா சோறும் கறியும். நண்பரோட மாமியார் ஊர்ல இருந்து வந்து இருந்தாங்க. அவங்க சமையல்தான்! ஊர் விருந்து அப்படியே இங்க வந்த மாதிரி இருந்தது. அங்க தாங்க ஒரு பிரச்சினை!!

அந்த மிளகு இரசம், அவ்வளவு அட்டகாசமா இருந்துச்சு. நாங்க ரெண்டு பேரும், நல்லா சோறும் இரசமுமா பிசஞ்சு ஒரு பிடி பிடிச்சோம். சமைச்சுப் போட்ட அந்த அம்மாவுக்கு அவ்வளவு மகிழ்ச்சி. நான் நினைக்குறேன், மருமகன் வீட்டுக்கு அமெரிக்கா வந்த அந்த அம்மா இன்னைக்குத்தான் சிரிச்சே இருக்கும்னு நினைக்குறேன். ஆனா, அந்த அம்மாவோட மகளுக்கும் விருந்துக்கு அழைச்ச நண்பர் முகத்துலயும் சட்டுன்னு ஒரு மாற்றம்.

அப்புறமாத்தான் தெரிஞ்சது மத்த விருந்தினர் முன்னாடி கையால சாப்பிட்டது அவங்களுக்கு பிடிக்கலைன்னு. அதுவும் சோறும் இரசமும் பிசஞ்சு (பெனஞ்சு) திண்டது அவங்களை முகம் சுழிக்க வெச்சு இருக்குன்னு. அதுக்கு அப்புறம், அவர் எங்க கூடப் பழகுறதையே குறைச்சிகிட்டாரு. நாங்க செஞ்ச குத்தம் என்ன? தமிழன் பண்பாடே கையால சாப்புடுறது தானே? இல்ல, இரசமும் சோறும் பிசையாம எப்படி உண்பது? நல்லாப் பிசஞ்சு ஒன்னும் ஒன்னும் கலந்து, அப்படியே கவளம் கவளாமா உண்பதுதானே வழக்கம். அப்படிச் சாப்பிட்டாத்தானே ருசியும்?! நாகரிகம்ங்ற பேர்ல, ஏண்டா நீங்களும் குழம்பி அடுத்தவனையும் இம்சை பண்ணுறீங்க? தமிழன் தமிழனா இருக்கட்டும். கண்டு பாவனை ஒரு நாளும் அமைதியைத் தராது.

மென்பொருள் கட்டிய கைகள் இவை. பெரும் தொகை ஒப்பந்தங்களை நிறைவு செய்த கைகள் இவை. என்றாலும், மாட்டுச் சாணம், எருமைச் சாணம் அள்ளிய கைகள் எம் கைகள். அம்மாவுடைய, பெற்ற மகளுடைய வாந்தியை ஏந்திப் பிடித்த கைகள் எம் கைகள். எம் இடது கை விபத்தில் காயம் பட்ட போது வலது கையால் கழுவினதால், எம் இரண்டு கைகளும் மலம் கழுவிய கைகள்தான். அவ்வப்போது பெற்ற குழந்தைக்கும் கழுவும் கைகள்தான் எம் கைகள்.

இதைச் சொல்ல ஏன் வெட்கப்பட வேண்டும்? இந்த வலக் கையை குலுக்க மனம் கூசுகிறதா? குலுக்காதே! ஆனா, ஒன்று மட்டும் நிச்சயம்! எப்பேர்ப்பட்ட வனத்துல போயி மேஞ்சாலும், கடைசியா இனத்துல போயித்தான் அடையனும்!!

(ஆத்தோட சீராடிட்டு, பொ**க் கழுவாமப் போனா,

ஆத்துக்கு நட்டமா? இல்ல, கழுவாமப் போற உனக்கா??)