மிச்சர்கடை

ஊருக்குப் போயிருந்த வேளையது. பல்லடம் லட்சுமி மில் அருகே உறவினரைப் பார்க்கச் செல்ல வேண்டும். திருச்சிசாலை நெருக்கடி. சூலூர் கலங்கல் ரோடு சந்தியில் இருக்கும் கடைக்கு வந்து சேர்வதற்குள் தாவு தீர்ந்து விட்டது. வருவதாகச் சொன்ன நேரம் மாலை 6 மணி. ஆனால் தற்போது மணி 6.45. பலகாரக்கடைக்குள் சென்று அது வேண்டும், இது வேண்டுமெனக் கேட்டு பணம் செலுத்தும் இடம் சென்றோம். ஓரிருவர் முண்டியடித்துக் கொண்டு முன்னே சென்றனர். ஒதுங்கி நின்றோம். மீண்டும் ஓரிருவர். சன்னமாகக் குரல் எழுப்பினோம். “சார், கொஞ்ச இருங்க. நாங்களே கூப்பிடுறம் சார்”.

சிலமணித்துளிகள். நமக்கு பல்லடம் லட்சுமிமில், உறவினர்கள் எல்லாம் நினைவுக்கு வந்து போகின்றனர். “என்னுங்க இதூ? நான் நின்னுகிட்டே இருக்கன். நீங்க எனுக்கு பில் போட மாட்றீங்க. வர்றவங்களுக்கே போட்டுகினு இருக்கீங்க?”

கடையை விட்டு வெளியே சென்று கொண்டிருந்த பார்ட்டி ஒன்று திரும்பி வந்து, “ஏன், நாங்கல்லா மனுசருக இல்லையா? அதறா புதறா, வசவுகள்”

கடைக்காரர், மேலாளர் அல்லது உரிமையாளராக இருக்க வேண்டும். “சார், அதுக்குத்தான் நான் சொன்னது. நீங்க வாங்க சார்” என தனியே அழைத்துப் போய், சகல மரியாதைகளுடன் அனுப்பி வைத்தார்.

வெளியில் வந்ததுதான் தாமதம். பார்ட்டி, மேலும் பல வசவுகளுடன் நம்முடன் மல்லுக்கு நிற்கின்றது. அண்ணன் மகன், இளம் வயது, துள்ளுகின்றார். எனக்கோ செல்ல வேண்டிய இடத்துக்குச் சென்றாக வேண்டுமேயென்கின்ற கவலை. அவர்தான் வண்டி ஓட்ட வேண்டும். வசவுகளைக் கேட்டு நமக்கும் இரத்தம் கொதிக்கின்றதுதான்.

அண்ணன் மகன் மிகவும் வலுவானவர். நாம் மட்டும் உடல்மொழியைச் சற்றுத் தளர்த்தி இருந்தால் போதும். பெரும் கலவரமே மூண்டிருக்கும்.

வீடியோவில் பிடிக்கப்படுவது நாம் மட்டுமாக இருப்பின், இலட்சுமிமில்லுக்கு மாற்றாக கோவை மத்திய சிறைச்சாலை என்பதாகவும் இருக்கலாம். தவறு நம்முடையதுதான். அது 100கி மிச்சருக்காக பலர் வந்து போகும் தாகசாந்தி வேளை. கடைக்காரர் சொல்லியதைப் புரிந்து கொள்ளாமaல் அவருடன் மற்போர் செய்தமை நம் தவறுதான்.

உள் இருந்தாருக்கே தெரியும் உள் வருத்தம். இழுத்துக் கட்ட வேண்டியதை இழுத்துக் கட்ட வேண்டும். விட்டுப் பிடிக்க வேண்டியதை விட்டுப் பிடிக்க வேண்டும். Beware of social media.

"You're only one video away from going viral and changing your life". -Jake Paul