சிங்கம் - புலி - அமாவாசை

சீதாதேவி மாய மானோட‌ அழகுல மயங்கின வனமுங்க அது. பெரிய வனம், எங்க பாத்தாலும் காடும், பசுமையும், சோலையும், பசுங்கிளிகளும்ன்னு, சொல்லவொண்ணா எழில் பொதிஞ்ச வனாந்தரம். அதுல நாலே நாலு புலிக, இங்க ஒன்னும் அங்க ஒன்னுமா இருந்துச்சாம். மூலைக்கொன்னா உலாத்திகிட்டு, அதுபாட்டுல அதனோட எல்லைக்குள்ள ஓடியாடித் திரிஞ்சுட்டு இருந்ததாம்.

அதே மாதிரி, ப‌க்க‌த்து வ‌ன‌த்துல‌ நிறைய‌ சிங்க‌ங்க‌ளும் இருந்துச்சாம். ந‌ல்ல‌ நாள் பாத்து, சிங்க‌ங்க‌ எல்லாம் ஒன்னு கூடுச்சாம். கூடி ஒரு முடிவெடுத்தாங்க‌ளாம். கூட்ட‌த்துல‌ எடுத்த‌ முடிவின்ப‌டி, புலிக‌ளோட‌ வ‌ன‌த்துக்கு ரெண்டு மூனு சிங்க‌ங்க‌ போச்சாம். போயி எப்ப‌டியும் புலிக‌ள‌ விர‌ட்டிட்டு, அந்த‌ வ‌ன‌த்தைப் பிடிச்சிட‌ணும்ங்ற‌து சிங்க‌ங்க‌ளோட‌ எண்ண‌ம்.

வ‌ன‌த்தோட‌ எல்லையில‌ இருந்த‌ அந்த‌ ஒத்தைப் புலி, சிங்க‌ங்க‌ வ‌ர்ற‌தை தூர‌த்துல‌ வ‌ரும் போதே க‌வ‌னிச்சிடுச்சாம். கூப்பிட்டா காது கேக்குற‌ தூர‌ம் வ‌ந்த‌துமே, புலி கீழ‌ கிட‌ந்த‌ எலும்புத் துண்டுக‌ளை ந‌க்கிகிட்டே உர‌த்த‌ குர‌ல்ல‌ பேச‌ ஆர‌ம்பிச்ச‌தாம், "இன்னும் எனக்கு ப‌சி ஆற‌லை, இனியும் ஒரு ரெண்டு சிங்க‌ம் இருந்தா, வ‌யித்துப் ப‌சி ஆறிடும்!"ன்னு சொல்லுச்சாம். அதைக் கேட்டு, வ‌ந்த‌ சிங்க‌ங்க‌ எல்லாம் ஒரே ஓட்ட‌மா திரும்பி ஓட‌ ஆர‌ம்பிச்ச‌து.

அந்த சிங்கங்கள் எல்லாம் ஓடுறதப் பாத்த குரங்கு, மரத்து மேல இருந்து பலமா சிரிச்சுட்டே பேச ஆரம்பிச்சது, சிங்கங்களே, புலியோட நடிப்பையும் சாமர்த்தியமான பேச்சையும் நம்பி இப்பிடி ஓடி வர்றீங்களே? வெக்கமா இல்லையா, உங்களுக்கு??ன்னு கேட்டுச்சாம்.

அதைக் கேட்ட சிங்கம், நீயும் எங்ககூட வா, எல்லாருமாப் போயி, அந்த குறும்புக்காரப் புலிய வேட்டையாடுவம்ன்னு சொல்லி, அந்தக் குரங்கையும் முதுகில ஏத்திட்டு வந்ததுகளாம் சிங்கங்க. புலி அந்த இடத்தை விட்டு உள்வாங்கி, உள்ள கொஞ்ச தூரமாப் போயி நின்னுகிட்டு இருந்துச்சாம். சிங்கங்களும் குரங்கோட குதூகலமா முன்னேறிப் போச்சுதுகளாம்.

போனதடவை செய்த மாதிரியே, இந்தத்தடவையும் புலி உரத்த குரல்ல பேச ஆரம்பிச்சுதாம், 'இன்னும் எனக்குப் பசி ஆறவே இல்லை. இந்தக் குரங்குகிட்ட சொல்லி, ரெண்டு மூனு சிங்கங்களை அனுப்பச் சொல்லியும், இனியும் எதுவும் மாட்ட மாட்டனுங்குதுகளே?!'ன்னு சொல்லி உறுமுச்சாம். அதுக்கப்புறமும் அதுக அந்தக் காட்டுல இருக்குமா என்ன?

வந்த சிங்ககெங்கல்லாம் ஒரே ஓட்டமா, திரும்பிப் போயிருச்சாம். மறுபடியும், ஏமாந்த கதைய அலசி ஆராஞ்சி, கூடி பேசுச்சுகளாம் சிங்கங்க. போதாக்குறைக்கு ஏழு விற்பன்னர்களும் ஆலோசனைக்கு. இந்தத் தடவை எப்பிடியும் ஏமாந்திடக் கூடாதுன்னு, ஒரு ந்ல்ல நாள் பாத்து மறுபடியும், சிங்ககெல்லாம் சேந்து புலிகளோட வனத்துக்குப் போச்சுதுகளாம். புலி அந்த இடத்துல இல்லையாமுங்க!

மறுபடியும் கொஞ்ச தூரம் உள்வாங்கிப் போயிடுச்சாம். சிங்கங்களுக்கா வனத்தைக் கொண்டுட்டமே, இனி புலிகளை வேட்டை ஆடுறதுதான் மிச்சம்ங்ற நெனப்பு. உள்ள, இன்னும் கொஞ்சம் உள்ளன்னு போய்ட்டே இருந்ததுகளாம். ஆனாப் பாருங்க இந்த்த் தடவை, புலி உள் வாங்கி, உள் வாங்கி உள்ள போனதால, நாலும் ஒன்னு கூடிடுச்சாம். அது மட்டுமா, இந்த சிங்கக் கூட்டம் அமாவசை அன்னைக்கு, வனத்துல கண் தெரியாதுங்ற நேக்க‌த் தெரிஞ்சு வெச்சிருக்கலையாம்.

அது மட்டுமா? அமாவாசை அன்னைக்குத்தான் புலிகளுக்கு சிறப்புக் கண் பார்வையும், கூடுதல் பலமும் இருக்குங்ற விசயத்தையும் சிங்கங்க மட்டுமில்ல, மத்த மத்த வனத்தாரும் அறிஞ்சு வெச்சிருக்கலையாம்!! வேறென்ன? நாலு புலிகளும் சேந்து கண் அவிஞ்சு போன சிங்கங்களை சுலுவுல போட்டுத் தள்ளிருச்சாம்!!!

வல்லவனுக்குப் புல்லும் ஆயுதம்!